Ένα τρένο στις γραμμές. Βήματα. Βήματα αργά και βήματα γρήγορα. Τα κεράκια σε μία τούρτα που γίνονται ολοένα και περισσότερα. Οι εποχές. Οι μέρες τις εβδομάδας και η ώρα. Πέρασμα όλα. Ζωή.
Δεν βγαίνει από μέσα μου. Το πιέζω. Αισθάνομαι ότι πέρασε αρκετός καιρός κι ας έχει περάσει και περισσότερος, αλλά το πιέζω. Δε θέλω να γράψω. Βρήκα λοιπόν ένα παιγνίδι που το λένε «σκουριασμένη λίμνη» και περνάω αρκετό χρόνο μέσα στη λίμνη αυτή.
Ίσως η σκόνη φταίει... Στάθηκα ακίνητη και έκατσε πάνω μου πολλή. Αλλά δε θέλω και τίποτα να με πλησιάσει μέχρι να αποφασίσω να σηκωθώ και να την φυσήξω μακριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου