Τι έγινε ρε παιδιά σήμερα;
Μόλις έχω σηκωθεί από τον ύπνο μου και κατευθύνομαι προς την κουζίνα να βάλω σοκολατένια δημητριακά και γάλα να ανοίξει το μάτι και τα λοιπά, -γιατί χωρίς σοκολατένια δημητριακά δεν ανοίγει το μάτι και μη μου μιλάτε για εμετικά του τύπου "αα αν δεν έχω πιει καφέ μη μου μιλάς" -Ουστ ρεμωρή απ' δω.
Στα μισά της διαδρομής ακούγεται ένας εκκωφαντικός ήχος.
"Να δεις που θα ακολουθήσει και ο γνωστός ήχος που συνοδεύει τη ρίψη βλήματος" σκέφτομαι και με έναν κάποιο χαριτωμένο πανικό τρέχω μέσα στο σπίτι να βρω που να χωθώ σε περίπτωση που, να έχω κάνει την προσπάθεια μου να επιβιώσω ρε παιδάκι μου.
Εν τέλει τα μαχητικά ήθελαν λέει, να βγουν φωτογραφίες με την Ακρόπολη λέει...
Τι να πω κι εγώ... Έβαλα τα δημητριακά και μία ακόμα υπέροχα χαοτική μέρα, ξεκίνησε.
Στα μισά της διαδρομής ακούγεται ένας εκκωφαντικός ήχος.
"Να δεις που θα ακολουθήσει και ο γνωστός ήχος που συνοδεύει τη ρίψη βλήματος" σκέφτομαι και με έναν κάποιο χαριτωμένο πανικό τρέχω μέσα στο σπίτι να βρω που να χωθώ σε περίπτωση που, να έχω κάνει την προσπάθεια μου να επιβιώσω ρε παιδάκι μου.
Εν τέλει τα μαχητικά ήθελαν λέει, να βγουν φωτογραφίες με την Ακρόπολη λέει...
Τι να πω κι εγώ... Έβαλα τα δημητριακά και μία ακόμα υπέροχα χαοτική μέρα, ξεκίνησε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου