Κύριος κύριος Φίλιππος

Όλα έγιναν σαλάτα. 

Καθώς περπατούσα με άτομο σε κλασικά νυχτερινά μονοπάτια, λίγο αργότερα αφότου μου εξομολογήθηκε πως δεν έχει φάει ποτέ στη ζωή του τζατζίκι, μου θύμισε μία όμορφή ιστορία σχετικά με ένα παιδί. Το εξφάιλ της υπόθεσης ήταν ότι σήμερα σκεφτόμουν πολύ έντονα αυτό το παιδάκι. 

Back when tigers used to smoke, παιδάκι σε καλοκαιρινό "σχολειό" τα πρώτα τρία χρόνια της θητείας του, έχει δώσει την εντύπωση ότι απλώνονται οι ικανότητες του και σε άλλο φάσμα. Εν τέλει το παιδάκι είχε απλώς ένα θέμα με την ακοή του, πράμα που δυσκόλευε την επικοινωνία. Τέταρτη χρονιά κατά τη διάρκεια προβολών στο τέλος της μέρας, παίζει αναρχικά από συνήθεις ύποπτους σε ανύποπτο χρόνο ένα μεσημέρι, το παιδί με το κόκκινο μπαλόνι. Παιδάκι κολλάει παγωμένο όρθιο μπροστά στην ταινία και έκτοτε έπαθε εμμονή. Τι συνέβαινε άραγε στο μυαλό του παιδιού; Στη ζωή του; Πόσο μπορεί να ταυτίστηκε με την ταινία; Με το που τελείωσε τη ζήτησε ξανά και ξανά σχεδόν με κλάματα. Ήρθαν κι οι γονείς και ρώτησαν πώς την έλεγαν την ταινία γιατί τους έφαγε στο σπίτι! Το κατά τ'άλλα δύσκολο και άτακτο παιδάκι είχε κάτι σπουδαίο μέσα του. Επίσης θέλω να σας πω ότι αυτό το παιδάκι λάτρευε το φαγητό. Αναζητούσε με πάθος οτιδήποτε μπορούσε να φαγωθεί. Είχε και έναν εξίσου δυνατό φίλο τον Ιωάννη. Μαζί μπορούσαν να νικήσουν οποιονδήποτε έμπαινε εμπόδιο ανάμεσα σε αυτούς και το φαγητό τους! Είναι να μην τα συμπαθείς τόσο πολύ τα παιδιά; Μέχρι να καθρεφτίσουν τα κακώς κείμενα των μεγάλων που κάνουν παρέα, τα παιδιά είναι θησαυρός. Με παιδιά μου αρέσει να συνεργάζομαι, να παίζω και από αυτά να μαθαίνω να μην ξεχνάω το πιο σημαντικό. Να είμαι παιδί όσο κι αν αλλάξει η όψη μου. 

Αποφάσισα λοιπόν να μαζέψω κι άλλες τέτοιες σημαντικές αναμνήσεις που σχεδόν τις έχω ξεχάσει. Όποιος θα ήθελε να με βοηθήσει να θυμηθώ, παρακαλώ μη διστάσει. 

Ερχόμουν λοιπόν βιαστικά, για να ανοίξω το καινούργιο κεφάλαιο "ιστορίες για αγρίους", όταν ανοίγοντας τους φακέλους για να βρω μία σχετική φωτογραφία τα έκανα όλα σαλάτα. Είδα με τα μάθια μου και τρόμαξα ένα σωρό ιστορίες για αγρίους, όμορφες και μη. Και τώρα; 

Υ.Γ. ΑΤΟΜΟ ΦΑΕ ΤΖΑΤΖΙΚΙ, ΔΕΝ ΠΑΣ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΑΝΤΕΔΡΑΣΑ ΤΟΣΟ ΨΥΧΡΑΙΜΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ, ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΕΧΩ ΦΡΙΚΑΡΕΙ.