Η Σοφία από την Γεωργία

Του είπα να μου υποσχεθεί, ότι στο σπίτι μας θα μου πάρει ένα πιάνο χωρίς ουρά. Μπροστά μου ο Bartolomeo Cristofori.

Η μαμά της δεν ήταν σπίτι.

Του κόπηκε η κλωστή, την μέρα που μου έκοψε τον μάρτη. Πήγε να μου σπάσει το χέρι με τη λαβή φίδι κι έτρεμε όταν με ρωτούσε ποιος μου τον έβαλε.

Μου είπε ότι η ζωή μου θα είναι σαν λουλούδι. Θα κάτσω τώρα να κλάψω μόνη, αλλά είναι κακό. Μετά θα είναι σα λουλούδι.

Σου έχω πει πως κάτι δεν πάει "καλά". Σα να έχω μαγνήτη. Αλλά, έτσι είναι τα παραμύθια. Ένα κατρακύλισμα συμπτώσεων, πλεγμένο έντεχνα με τη ρουτίνα της σουρεαλιστικής ζωής μας, κάμποσα βήματα πριν τον θάνατο.

Νίνα, Νίνα, Νίνα, φάε ένα λουκάνικο.

Υ.Γ Δύσκολες οι λέξεις. Ίσως πιο δύσκολες από τους ανθρώπους.
Υ.Υ.Γ Κοίταξα μέσα από έναν καθρέφτη τον τοίχο πίσω που έγραφε evolution και μην υπάρχοντας κάποιος να μου σπάσει τον καθρέφτη ή να μου αλλάξει την οπτική, τα κενά μου επέτρεψαν να δω ότι not u love
Υ.Υ.Υ.Γ J'y Suis Jamais Alle. Θα με πας;