Τάτσα ντ' όρο. Να ένας ιδανικός θάνατος! Θέλεις να πάμε για καφέ; Πάμε στη Ρώμη. Ραντεβού απέναντι από το Πάνθεον. Να πεθάνει η καρδιά μου από καφεΐνη, -που δεν μου ήταν και ποτέ απαραίτητη- και να ζήσει αιώνια η χαρά και η αλήθεια που θα νιώσω εκείνες τις στιγμές. Το ξέρω, μην μου το πεις πως δε θα έπρεπε να πηγαίνω ξανά και ξανά στην Ρώμη. Ξέρω πως θα έπρεπε να πάω τουλάχιστον στην Μπολόνια, να δω το κόκκινο στις τέντες. Πως θα έπρεπε να δω και τον υπόλοιπο κόσμο και να μην επιστρέφω εμμονικά ξανά και ξανά στον κόσμο μου. Αλλά όχι. Θέλω να σε σύρω μέσα γιατί νιώθω ότι είναι φωλιά σου, ανάσα σου και θαλασσιά σου.
Ο χορός των μεγάλων μητέρων:
Έλα κάθισε κοντά μου. Κι ας ξεφύγουμε λιγάκι από «ένα σωρό πράγματα που δεν έχουμε κάνει ακόμα». Αργότερα θα υπάρξει αρκετός χρόνος για όλα αυτά... πόσο βαθιά επιλέξαμε να ζήσουμε, αυτό να ρωτάς. Με πόσες «πολύ σημαντικές ασημαντότητες» φορτώσαμε τον εαυτό μας;... Προς το παρόν ας επιτρέψουμε απλά σε γαλήνιες σκέψεις να μας ευεργετήσουν για λίγο, προτού μιλήσουμε ξανά γι' αυτό τον κόσμο, τον πλανόδιο, με την ρομβία. Έλα μου... Θα περιμένω... Βλέπεις; Πιο ήρεμη, πιο παρούσα τώρα.
Άναψα τη φωτιά ειδικά για μας· θα κρατήσει όλη νύχτα -όσο θα χρειαστεί για όλες τούτες τις «ιστορίες μέσα στις ιστορίες». Το 'χεις προσέξει; Αν διαρκώς «φυλάς γι' αργότερα», σημαίνει πως το εγώ σου γκρινιάζει, γιατί δεν πιστεύεις πως η ψυχή σου δικαιούται και αξίζει την καθημερινή απόλαυση. Κι όμως την αξίζει, η ψυχή σίγουρα την αξίζει.
«Θέματα που έχουν στ' αλήθεια σημασία» Εδώ, σε τούτο το απόμερο καταφύγιο, η ψυχή έχει το ελεύθερο... και ενθαρρύνεται να πει τη γνώμη της. Μπορώ να σε διαβεβαιώσω πως, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει συχνά στον έξω κόσμο, η ψυχή σου είναι ασφαλής εδώ.
Ίσως ήρθες στην πόρτα μου επειδή θες να ζήσεις μ' έναν τρόπο που να σε κάνει ευλογημένο, με το να είσαι «νιος ενώ γερνάς, γέρος όσο είσαι νέος»- που σημαίνει να είσαι γεμάτος με υπέροχες, πολυποίκιλες αντινομίες σε καλή μεταξύ τους ισορροπία. Θυμάσαι; Η λέξη «παράδοξο» σημαίνει μία σκέψη αντίθετη στη γενικά παραδεκτή άποψη... Το ίδιο ισχύει και για... μία σοφή γυναίκα σε εξέλιξη, που κρατάει ενωμένες τις φαινομενικά παράλογες, παρότι απόλυτα χρήσιμες και μεγάλες ικανότητες της βαθιάς ψυχής. Αυτές οι μεγάλες παράδοξες ιδιότητες είναι, κατά βάση, η σοφία και ταυτόχρονα η διαρκής επιθυμία για μάθηση· ο αυθορμητισμός και η αξιοπιστία· η φοβερή δημιουργικότητα και η προσήλωση στο στόχο· η τόλμη και η επαγρύπνηση· η προστασία της παράδοσης και η αληθινή πρωτοτυπία. Ελπίζω ότι θα δεις πως όλες τους εφαρμόζονται πάνω σου στον έναν ή στον άλλον βαθμό, είτε δυνάμει είτε εν μέρει υλοποιημένες είτε και πλήρως σχηματισμένες. Αν ενδιαφέρεσαι γι' αυτές τις αντιφάσεις, ενδιαφέρεσαι για το μυστηριώδες και συναρπαστικό αρχέτυπο της σοφίας. Μεγάλη διορατικότητα, μεγάλη διαίσθηση, μεγάλη γαλήνη, διαχυτικότητα, αισθησιασμός, μεγάλη δημιουργικότητα, οξύνοια και τόλμη για μάθηση, με άλλα λόγια -η σοφία- δεν έρχεται ξαφνικά πλήρως σχηματισμένη, ούτε πέφτει πάνω στους ώμους σε κάποια ηλικία σαν πανωφόρι. Μεγάλη διαύγεια και αντίληψη, μεγάλη αγάπη που περικλείει και μεγαθυμία, μεγάλη αυτογνωσία που έχει βάθος και όραμα, η ωρίμανση της εκλεπτυσμένα εφαρμοσμένης σοφίας... αυτά αποτελούν ένα «μεγαλόπνοο έργο σε εξέλιξη».
Το θεμέλιο του «μεγάλου» σε αντίθεση με το «απλά συνηθισμένο» κερδίζεται... συχνά μέσα από πλήγματα και καψίματα, πτήσεις του πνεύματος ψηλά, λαθεμένες επιλογές και νέα ορμητικά ξεκινήματα, είτε στη μέση είτε όψιμα είτε και στην αρχή της ζωής. Ό,τι συγκεντρώνεται μετά την καταστροφή ή το φυλλορρόημα... αυτό εκείνη, το διαμορφώνει κι έπειτα το θέτει σε εφαρμογή με το πνεύμα της, την καρδιά, το νου, το σώμα και την ψυχή... ώσπου δεν αποκτά μόνο αξιοσύνη με τον δικό της παράδοξα σοφό τρόπο... αλλά συχνά και πληρότητα στον τρόπο που ζει, βλέπει και υπάρχει. Όσα εμπόδια, περιορισμούς, ακόμα και τραυματισμούς κι αν αντιμετωπίσει, αν κάποια ψυχή κάνει το άλμα για να ζήσει αληθινά, τότε και οι άλλοι θα ζήσουν πιο ολοκληρωμένα, παιδιά, σύντροφοι, φίλοι, συνάδελφοι, ξένοι, πλάσματα και λουλούδια. «Όταν ένας ζει αληθινά, ζούνε κι οι υπόλοιποι». Αυτή είναι η βασική προσταγή της σοφίας. Να ζεις έτσι ώστε και οι άλλοι να μπορούν να εμπνευστούν απ' τη ζωή σου. Να ζεις με τον δικό σου παθιασμένο τρόπο, έτσι ώστε οι άλλοι να μπορούν να δουν αυτό τον τρόπο.
Ως εδώ, αρκεί... Τι άλλαξα, τι κράτησα, που πάμε και που πάω; Να τι θέλω να θυμάσαι, μετά τον θάνατό μου από καφεΐνη, απέναντι από το Πάνθεο μίας Ρώμης που ο Νέρωνας δεν έκαψε ποτέ.
Αριβεντέρτσι, καλά Χριστούγεννα.
Υ.Γ. Για όλους τους τρωικούς πολέμους γύρω μας που σώσαν τις Ελένες. Για όλους τους Δούρειους Ίππους που πέρασαν από τα τείχη μας βιβλία και ζεστασιά. Για όλους εκείνους που είδαν σε εμένα τα παραπάνω. Γι' όλους αυτούς που τα βλέπω πάνω τους κι εγώ και μένω κοντά. Γι' αυτούς που δεν τα βρήκα κι έφυγα μακριά. Για όλους εσάς που απόψε κοιμάστε. Ευχαριστώ.
Υ.Υ.Γ. Estés Clarissa Pinkola, Tancolo nagymamak.
Υ.Υ.Υ.Γ. Πράσινο τσάι, κάρδαμο, πορτοκάλι, κανέλα, μήλο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου