Δύο, τρία, δύο, τρία σήμερα. Ο Ασάφ στα ηχεία λέει να το «να το αφήσεις ή να το αγαπήσεις». Μέσα στο δωμάτιο που μοιάζει με σπίτι, δύο νέοι σπάνε πράγματα με έναν λοστό. Οι μέρες είναι τέλειες για ν' αρχίσω να βγάζω βόλτα το ποδήλατό μου. Πρώτα ωστόσο πρέπει να φτιάξω ξανά το καλαθάκι. Έτσι λέω για να δικαιολογηθώ. Όχι τη σέλα. Όπου κι αν κάτσεις, άβολα θα είναι εν τέλει.
Δαγκώνομαι να μην πω πράγματα που θέλω να πω. Σφίγγω τις γροθιές μου να μην κάνω τα πράγματα που το σώμα μου έχει μάθει αυτόματα να εκτελεί. Κοιτάω αλλού να μην απογυμνωθώ. Βάζω δυνατά τη μουσική να μην διαβαστούν οι σκέψεις μου.
Σταμάτησα να μαθαίνω να μιλάω σε γλώσσα ξένη, σταμάτησα και να τραγουδώ. Σταμάτησα να βλέπω τον κόσμο γύρω μου σα να τραβάω πλάνα. Στρίβω να κόψω δρόμο, ρισκάρω χωρίς ασφάλεια.
Αγόρασα μία νέα τσαγιέρα, την Ουρανία και τρεις νέες κούπες, μία ροζ, μία μαύρη και μία μπλε βαθύ του Αιγαίου. Στην παραπάνω παραφωνία έκρυψα μέρος της σύγχυσής μου. Η Συννεφούλα, είναι γκρι.
Ορίστε, θυμάσαι κάποια λεπτά πριν, που σου είπα πως είναι τέλειες μέρες για το ποδήλατο. Μόλις άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς.
Δε μαγειρεύω συχνά, με πρόγραμμα, ζητώ κάποια συνεννόηση και ομαδικότητα ειδάλλως αισθάνομαι ό,τι υπηρετώ κι απογοητεύομαι. Όταν δεν αισθάνομαι έτσι, δημιουργώ τις πιο νόστιμες γεύσεις του κόσμου.
Οι νέοι έφυγαν... Ο Ασάφ τώρα τραγουδά την «άγκυρα». Νωρίτερα θυμήθηκα πόσο συμπαθώ τον Καββαδία καθώς άκουγα το «κούρο σίβο» και χάρηκα πολύ που τα μιλώ τα ναυτικά και έτσι τον κατανοώ. Μέρες τώρα προσπαθώ (όχι πολύ σκληρά) να αγοράσω το «μαραμπού». Αντ' αυτού, ήπια ένα σφηνάκι μαλιμπού.
Το «αν ήσουν άγγελος» του Καζούλη και το «αν θυμηθείς το όνειρό μου» από τη Γιοβάννα έπαιζε πολύ συχνά από το ράδιο στο σπίτι. Μεγάλωσα με αυτά και κοιτώντας από το παράθυρο. Να δεις που αυτά φταίνε. Αυτά για τη βροχή, αυτά και για τη σύγχυση.
Διαβάζω αυτές τις ώρες λίγο από τη «λέσχη της αυπνίας», λίγο από το «Απρίλης: η ιστορία ενός έρωτα» και λίγο από «το κάλεσμα του Κθούλου». Κοιμάμαι λίγο. Ξυπνάω συχνά. Ακούω στα αυτιά μου ξανά τον «λύκο της στέπας» για να μου θυμίζω πως όλα τα κάνω σωστά.
Αγόρασα και λίγο πράσινο με τριαντάφυλλο από κάπου που κατά τ' άλλα είχα πει πως, δε θα δώσω ξανά άλλη ευκαιρία. Παρ' όλα αυτά, αυτή τη φορά με εξέπληξε. Το' χω τώρα δίπλα μου και καθώς η ώρα πέρασε, η βροχή δε φαίνεται να σταματά και ένα ζευγάρι πλέον σπάει πράγματα στο δίπλα δωμάτιο.
Ήταν ένα βουβό, σύντομο, μουσικό ταξίδι, μέσα από τις λογοτεχνικές συμπληγάδες μίας άλλης εποχής. Ένα κατά τα άλλα αδιάφορο απόγιομα που έχω αποκοιμίσει την έμπνευσή μου και μαστιγώνω αλύπητα μέρος μεγάλο του εαυτού μου.
Ξέχασα να σου πω πως προκάλεσα και μία σύγχυση και στα μαλλιά μου. Στη μέση τους άλλαξα το χρώμα κι ύστερα το άλλαξα ξανά. Αφού είδα πως ίσως δεν είναι καλή περίοδος για γιγάντιές αλλαγές, πήγα και χάραξα στο σώμα μου λάθη και σωστά ανεξίτηλα, αιώνια. Λάθη κι έρωτα.
Γεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου