Κανένα δηλητήριο, μην ταράζεστε. Ακούω Θωμά Περιμένη και αυτό το αστείο θα πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει να είναι αστείο. Μπήκε νέα χρονιά! Γουάου. Την επόμενη χρονιά, αν μπει, το μπλογκ θα γίνει δέκα χρονών. Σοκ; Πασόκ.
Αυτή τη στιγμή η υγρασία στον χώρο είναι μέτρια προς υψηλή. Το νέο μηχάνημα που υπόσχεται πως την τιθασεύει την έχει πάει στο 50% και μόλις το έκλεισα γιατί ένιωσα μία ζαλάδα. Σκέφτηκα πως ίσως χρειάζομαι την υγρασία τελικά. Πριν από αυτό σκέφτηκα ότι χρειάζομαι δύο αυγά στο τηγάνι με φέτα. Εν τέλει η ζαλάδα δεν περνάει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο...
Ο μήνας είναι για λίγο ακόμα Ιανουάριος. Φιλμάρισα πρόσφατα μία σκηνή μαγειρικής και είναι όλα τόσο λάθος, που τα γέμισα με μπλε και κόκκινο μπας και κρύψω τίποτα. Είναι να ξέρεις ένα όνειρο. Εφιάλτης ή όχι θα το αποφασίσεις εσύ. Μαγείρεμα δεν το λες και πολύ, αλλά αν δεν έφερνα τα πράγματα στα μέτρα μου, τι νόημα θα είχε η ζωή;
Αποφάσισα, όχι. Δεν αποφάσισα.
Αγόρασα πριν λίγο μπόλικο τσάι, αγαπημένο και νέο, αναμείνατε εντυπώσεις. Ένα σκληρό μάθημα που μου έδωσε η ζωή είναι πως αν έχεις βρει ένα ιδανικό μείγμα, όσο ακόμα αυτό κυκλοφορεί στην ιδεατή του μορφή, προσπάθησε να δημιουργήσεις το μείγμα μόνος σου γιατί κάποια στιγμή δε θα το βρίσκεις πια. Και είναι εντάξει αυτό, γιατί έτσι είναι η ζωή.
Καλά, εντάξει. Αποφάσισα να είμαι και λίγο πιο σκληρή και να συγκρατηθώ από το να ποστάρω τραγούδια. Ορίστε το είπα. Αυτό πάει πακέτο με το να απαντώ μόνο σε ερωτήσεις που μου κάνουν. Ιδανικά συγκεκριμένες ώστε να μη μου προκαλούν σύγχυση. Δεν είναι θέμα κρυψίνοιας σε καμία περίπτωση. Πάντα το έκανα εξάλλου, απλώς φέτος θέλω να το τελειοποιήσω. Ξεκίνησε από την παρατήρηση της τάσης των ανθρώπων να μιλάνε για τα δικά τους. Τα παιδιά τους, τα επιτεύγματά τους, τις απόψεις τους. Είναι τρομερή η ανάγκη που έχουν. Λες και όλα τα κάνουν για να έχουν να λένε και όχι γιατί όντως το θέλουν. Είναι δυσάρεστο για παράδειγμα, όταν είναι αρκετοί παρέα και στην πραγματικότητα ο ένας δεν ακούει τον άλλον, παρά μονάχα περιμένει (αν είναι ευγενικοί) να τελειώσει την πρότασή του ο Χ για να ξεκινήσει εκείνος τα δικά του. Βέβαια φαίνονται χαρούμενοι με αυτό και ο παππούς στο καδράκι λέει πως αν κάποιος νομίζει πως είναι χαρούμενος, γιατί να του το χαλάσεις; Έπειτα συνειδητοποίησα πως η ζωή μου είναι τόσο συναρπαστική που ένιωθα πως αν μιλήσω, δύο πράγματα μπορούν να συμβούν. Αν ο συνομιλητής δε με γνώριζε καλά, δε ζούσε κάπως κοινές στιγμές μαζί μου, θα ένιωθε πως είμαι τρελή, φαντασιόπληκτη; Αν με γνώριζε κάπως, θα ένιωθα εγώ πως οι πράξεις μιλούν καλύτερα από τα λόγια, οπότε γιατί να ενοχλώ με τα πυροτεχνήματά μου; Απλώς κοιτάξτε τον ουρανό μου. Αν πάλι είναι κάποιος κοντά μου, ξέρει πως να ξέρει, ξέρει που να δει. Δίχως να κάνει ερωτήσεις! Νιώθει όπως νιώθω. Δεν προσπαθεί να το μικρύνει για να το χωρέσει. Το ζούμε χορεύοντας στα λιβάδια. Εκεί στο τελευταίο υπάρχει και φλυαρία. Έτσι τη λατρεύω τη φλυαρία. Άμα ο άλλος δεν είναι βαρετός, (συγγνώμη ορίστε το είπα) θα μιλήσω. Αλλιώς, τι να σου πω τώρα και εσένα...;
Σε άλλα νέα στη Ρώμη δεν πήγα ποτέ. Ο ιός με χτύπησε. Το ταξίδι αυτό θα πρέπει να περιμένει λίγο και η Ταϊλάνδη θα γίνει μάλλον Ισλανδία.
Ω έχασα και την ταυτότητα μου. Όχι βαθυστόχαστες κουβέντες, υπαρξιακές. Την ταυτότητα μου την μπλε. Πράγμα κακό γιατί αλλαγές, γραφειοκρατία κλπ μπλιαχ. Αλλά και πράγμα καλό γιατί επιτέλους θα σταματήσει να κυκλοφορεί αυτή η τραγική φωτογραφία που μοιάζω με κατάδικος.
Ωχ. Πάλι πρέπει να φύγω πάλι. Φακ. Καλό υπόλοιπο Γενάρη.
Υ.Γ. Το ΦΠΑ του Ιανουαρίου λόγω της χιονόπτωσης θα πληρωθεί ΟΛΟ μέχρι τέλος Φεβρουαρίου. Αν χιονίσει τον Φλεβάρη, τότε τι;
Υ.Υ.Γ. Να θυμηθώ να τελειώσω το τραγούδι «τσαϊ» και να φτιάξω μερικά νφτσ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου