Ω, μα τι τίτλο να βάλω τώρα εδώ;

Αγαπημένο μου ημερολόγιο

 Μέσα σε μία εβδομάδα έχουν συμβεί τόσα πολλά πράγματα. Μου έχουν δημιουργηθεί ένα σωρό απορίες σε σχέση με τη ζωή. Η μέρα μοιάζει βροχερή, αλλά δεν είναι. Είναι από τις μέρες όνειρο. Τριγύρω τώρα ακούγεται το «γκερλ γιου'λλ μπι ε γούμαν σούν» και ενώ πρόσφατα κάπου διάβαζα στις δηλώσεις μου, ότι έγινε η μετάβαση, την ακυρώνω. Επιστρέφω. Τώρα στον χώρο το «λε βαν νου πορτεγά». Όλα από το σάουντρακ της πραγματικής μου ταινίας. Με το που άρχισα να γράφω και πες μου εσύ πως δεν υπάρχει μαγεία. Όλα παίζουν στη σωστή σειρά. Στην επόμενη παράγραφο, θα αφήσω λίγο στην άκρη αυτά που συνήθως σας λέω. Στην επόμενη παράγραφο θα διαβάσετε κάτι διαφορετικό.

 Οι συγκρούσεις δεν παύουν να συμβαίνουν. Πιθανότατα όλα να ξεκίνησαν από μία σύγκρουση. Συγκρούσεις μπορούν να διαλύσουν τα πάντα. Συγκρούσεις μπορούν να γεννήσουν όμως τα πάντα ξανά. Το πως εκμεταλλεύεται κάποιος το «μετά» μίας σύγκρουσης είναι το σημαντικό. Ουδέν κακό αμιγές καλού, ουδεμία σύγκρουση χαμένη. Η ικανότητα ενός ατόμου να μπορεί από τα κομμάτια να χτίζει ουτοπίες ξανά, είναι μία ικανότητα που θεωρώ πως όλοι έχουν. Είναι ένστικτο, είναι επιβίωση. Είναι όμως και κάτι που αρκετοί, πολλοί, επιλέγουν να κοιμίζουν.

يالله تنام ريما
يالله تنام ريما يالله يجيها النوم
يالله تحب الصلاة يالله تحب الصوم
يالله تجيها العوافي كل يوم بيوم
يالله تنام يلاتنام لاذبحلها طير الحمام
روح يا حمام لا تصدق بضحك ع ريما لتنام
ريما ريما الحندقة شعرك اشقر ومنقى
واللى حبك ببوسك واللى بغضك شو بيترقى
يا بياع العنب والعنبية قولوا لأمي وقولوا لبيي
خطفوني الغجر من تحت خيمة مجدلية
والتشتشي والتشتشي والخوخ تحت المشمشة
كل ما هب الهوا لاقطف لريما مشمشة
هاي وهاي وهاي لينا دستك لكنك عيرينا
لنغسل ثياب ريما وننشرهن ع الياسمينة

Το γιασεμί έχει δυνατή μυρωδιά. Σε κάποιους αρέσει, θέλω να πιστεύω στους περισσότερους, ενώ σε κάποιους άλλους όχι. Είναι σπάνιο να περάσει κάποιος δίπλα από ένα ολάνθιστο λευκό γιασεμί και να μη σταθεί λίγο να θαυμάσει, να χαϊδέψει και να γιατί όχι, αν είναι τολμηρός να φάει τ' άνθη του. Αν τα φάει, πιθανότατα να φάει και τα έντομα που έχουν βρει το σπίτι τους στον γιασεμοανθό. Ενδεχομένως η έντονη μυρωδιά που έχει το γιασεμί κάποια στιγμή να κουράσει τον μυριστή, όσο κι αν την αγαπάει. Ακόμα κι αν θελήσει να τη διώξει μακριά από τη ζωή του, το μόνο σίγουρο είναι πως κάποια στιγμή η μυρωδιά αυτή, θα περάσει από τη μύτη του ξανά. Ο μυριστής θα δακρύσει και θα γεμίσει αναμνήσεις.

 Οι αναμνήσεις μας μπορούν να καταγραφούν σε μερικά τετράδια τα οποία θα συμφωνήσουμε πως λέγονται «ημερολόγια». Συχνά η καταγραφή των αναμνήσεων ξεκινάει ως εξής «αγαπημένο μου ημερολόγιο». Παραθέτω ένα παράδειγμα: 

 Αγαπημένο μου ημερολόγιο

 Χθες το βράδυ είχε πανσέληνο. Στεκόμουν στο φανάρι και παρατηρούσα το πως το χλωμό φως του φεγγαριού, εξαφάνιζε όλη τη βαβούρα της πόλης. Τα αμάξια περνούσαν μα το μόνο που ακουγόταν ήταν το φως. Χαμήλωσα το βλέμμα από τον ουρανό στο απέναντι φανάρι. Κάποιος περίμενε να περάσει απέναντι. Από πίσω τον πλησίασε ένας και κάτι ξεκίνησε να του ψιθυρίζει στο αυτί. 

 Το αυτί. Ω μα τι ξεχωριστό που είναι το αυτί! Το αυτί μπορεί να μυρίσει, το αυτί μπορεί να δει. Στο αυτί μπορεί να χτυπήσει η καρδιά μας. Το αυτί -και τώρα θα σας σοκάρω- μπορεί ακόμα και να ιδρώσει. Το αυτί μπορεί να ντυθεί για να μην κρυώνει. Το αυτί μπορεί να ματώσει. Το αυτί μπορεί να πεινάσει. Το αυτί μπορεί να μιλήσει. Το αυτί μπορεί να ξεκουραστεί, μπορεί να κουραστεί, μπορεί να κουράσει και μπορεί να μαγέψει. Έχει μερικούς φίλους. Το μάτι, τη μύτη, το στόμα, το χέρι, το μυαλό. Όλοι μπορούν να κάνουν τα παραπάνω. Μπορούν να τα κάνουν ταυτόχρονα, μπορεί κι όχι. Αν όχι, τότε μπορεί να προκληθούν συγκρούσεις. 

 Οι συγκρούσεις δεν παύουν να συμβαίνουν... 

-----

 Θα μπορούσα να κάνω το κείμενο λίγο πιο χαριτωμένο και να σταθώ σε παντόφλες και τσόκαρα. Κάτι που με προβλημάτισε ελαφρώς αυτή την εβδομάδα, είναι το αν τα δύο τους χορεύουν στο ίδιο πάρτι και πατήσει λίγο ο ένας τον άλλον πάνω στον τρελό χορό και μαλώσουν, το τσόκαρο, θα φάει παντόφλα; Τολμώ να πω πως ναι. Ο προβληματισμός σχεδόν λύθηκε. Λίγη ώρα πριν αρχίσει το μάθημά μου, το μόνο που μένει να αποφασίσω, είναι αν το σαμπό σε αυτό το πάρτι κάθεται σε σκαμπό ή είναι όρθιο και χορεύει μαζί κι αυτό. 

 Οι Μαθιουδάκης και Θεοδωρόπουλος αποφάσισα αυτή την εβδομάδα ότι μου είναι ιδιαιτέρως συμπαθείς. Θα μπορούσα να τους κάνω οικογένεια. Η κάθε οικογένεια θα έπρεπε να είχε από έναν.

 

 Το να τα κάνω όλα μόνη μου τελικά, αποφάσισα αυτή την εβδομάδα ότι μου είναι ιδιαιτέρως χρήσιμο. Τέλος οι δικαιολογίες. Όλα μόνη, όλα καλά, όλα γρήγορα. Μόνιους, κάλιους, citius. 

 Φεύγω τώρα Τάκη γιατί μπαίνω για μάθημα. Το ξέρω ότι σε έχω τρομερά μπερδέψει, μα έχει κι αυτό τη χάρη του ε; Θα επιστρέψω σύντομα. Ξέρεις μερικές φορές η φλυαρία έχει κι αυτή το λόγο της. Πιθανότατα τον ίδιο λόγο που έχει η γραφειοκρατία, ή το γύρω γύρω από το κάστανο. Ή ο λαβύρινθος. Ή το κυνήγι του θησαυρού. 

1. Holly Golightly - Seven Wonders

2. The Meteors - Paranoid

3. Madrugada - The World Could Be Falling Down

Υ.Γ. Είναι όμορφοι οι κύκλοι. Σαν τις φούσκες. Είναι ωραίο όταν τους κλείνεις. Είναι ωραίο να ξέρεις ότι μπορείς να τους ταράζεις. Είναι ωραίο να μπορείς να χορεύεις ξυπόλυτος.