Επιτέλους, φεύγει το καλοκαίρι. Φέτος καφέτιασα απροσδόκητα πολύ. Ο Φοίβος έχει μαλλιά ξανθά και ίσια, η Φακή έχει μαλλιά ξανθά και μπούκλες. Το κεφάλι μου θα έλεγα δεν ησύχασε καθόλου. Ακόμα και τις στιγμές που ήμουν μόνη, δεν κατόρθωσα να ολοκληρώσω την ανάγνωση κανενός βιβλίου μέχρι την τελευταία του σελίδα.
Το καλοκαίρι φεύγει και έμαθα να φτιάχνω «Αλίκη». Είναι το μυστικό, μαγικό ποτό που αποφάσισα να προσφέρω στο μπαρ μου. Παρθένο και μη.
Φεύγει μα δεν ολοκλήρωσα ούτε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία μου που είχα εκστομίσει πως θα είναι έτοιμη προτού μπω στην τρίτη δεκαετία της ζωής μου. Ίσως όντως δεν τα καταφέρω, κυρίως τώρα που μου πήρε τα μυαλά η νέα πρόσκληση για το φεστιβάλ.
Γνωρίζω σίγουρα πως θέλω να επιστρέψω στην παραλία που έβγαλα τις υποεπιφανειακές φωτογραφίες. Θέλω να ξαναπεράσω από το βουνό κι αφού μεθύσω με οξυγόνο, να κατέβω στη θαλασσιά να ξεπνιγώ.
Τριγύρω ημερώνει και νυχτώνει, έρχεται ο ήλιος και ημερώνει ξανά.
Μόλις έλαβα μία συγκλονιστική πληροφορία. Τα σύκα. Είναι αρσενικά και θηλυκά. Τα σύκα έχουνε μέσα τους σφήκες. Τα θηλυκά έχουν μέσα σφήκες. Άρα με κάθε σύκο, τρώμε τουλάχιστον μία σφήκα. Τα νεκρά αρσενικά παιδιά της που κάναν σεξ με τα θηλυκά παιδιά της (aka τις αδερφές τους). Οι αδερφές μπορεί και να φύγουν από το σύκο. Μπορεί και όχι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου