Ανοίγω και κλείνω το air condition. Κάνει πολλή ζέστη. Το ανοίγω. Κι ύστερα μαζεύομαι από το κρύο και το σταματάω. Έτσι μοιάζει το καλοκαίρι μου. Χωρίς το χρυσαλιφούρφουρο, την προβλήτα μου και τον φάρο μου. Κι όλο θέλω κάπου να τα δείξω, μα ξέρω πώς είναι κύκλος και πονάω από το πριν χωρίς να μπω στη φορά του πια. Κι όλο θέλει κάποιος να τα δει κι έπεισα τον εαυτό μου ότι τίποτα δεν υπάρχει, γιατί με έπεισαν πως τίποτα δεν είναι αληθινό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου