Γκαντάκ ντε μπουκαταρίε

 Αγόρασα ένα προϊόν για τα χείλη: Νερό για τα χείλη με χρώμα που διαρκεί για 300 φιλιά, είναι το όνομά του. Δυστυχώς δεν λαμβάνω τον αριθμό των φιλιών που θα ήθελα για να μπορέσω να επιβεβαιώσω ή να καταρρίψω αυτό τον ισχυρισμό και το αφήνω αυτό εδώ, να υπάρχει ως μία υπενθύμιση. Κατά τ' άλλα, τι τρομερός τρόπος να μετράς κάτι.

_Πόσο διαρκεί αυτό το νοτούρνο;

_ Όσο 33 φιλιά.

_Πόσο κράτησε η αγάπη σας; 

_Περίπου 1.000.000 φιλιά

_Σε πόσο καιρό αλλάζει ο χρόνος; 

_ Σε 2999 φιλιά... Αργεί

_Σε πόση ώρα θα είναι έτοιμο το φαγητό;

_ Σε 18 φιλιά.

_Τι θες για να είσαι ευτυχισμένη;

_Ένα φιλί

 Ναι...Σε άλλα νέα λατρεύω τον τελευταίο καιρό να λέω «ο πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει από την Καλλιθέα». Είναι μία φράση κλειδί, ώστε να μπορώ να δώσω κάποια βάσιμη δικαιολογία σχετικά με τις επιλογές μου. Αυτό που απολαμβάνω ακόμα περισσότερο από τη φωνή μου την ώρα που εκστομίζω αυτές τις λέξεις, είναι η απορία που δημιουργείται στα πρόσωπα των άλλων. Μία απορία που αντί να φροντίζω να λύνω, την δένω ολοένα και πιο πολύ, φιόγκο. Δε βαριέσαι. Προτεραιότητα έχουν αυτοί που θέλουν να βγουν, να αποβιβαστούν. Ακούω ακόμα τη φωνή της μάνας μου που μου φώναζε στις στάσεις «Πρώτα βγαίνουν κι έπειτα μπαίνουμε». Συνήθως τη σέβομαι αυτή τη συνθήκη. Συνήθως. Φαντάζομαι αν ήταν θέμα επιβίωσης δε θα με ενδιέφερε και πολύ το σαβουάρ βίβρ. Η πείνα, η δίψα, σε θολώνει. Ζήτω ο έρωτας, κάτω ο Ζαμπούνης. Οπότε δε γαμιέται. Προτεραιότητα έχουν οι έφιπποι, που είπαν και οι Θεοδωρόπουλος Μαθιουδάκης. 

 Σε λίγο θα ξεκινήσει ο Νοέμβρης μου. Δεν ξημερώνει μαύρη αυγή τις Πέμπτες και το Κατερινάκι τις Δευτέρες, στέλνει γράμματα από την ομιχλώδη όχθη στον καλό της, ακόμα. Τις υπόλοιπες μέρες άλογα παντού, με αναβάτες, άλογα και καλάμια. Πινακίδες: «Παρακαλώ για λόγους υγιεινής μην ουρείτε μέσα στο ασανσέρ» ολόγυρα στα λιβάδια. 

 Γιατί σου τα λέω πάλι όλα αυτά; Πες την αλήθεια. Αυτή δεν είναι η πιο μεγάλη απορία σου. Ξέρεις γιατί στα λέω; Έχεις ακούσει που η λέξη «μπανάνα» είναι σε πάρα πολλές γλώσσες περίπου ίδια. Λίγο πάνω, λίγο κάτω, νερό μπορεί να μην καταφέρεις να πιείς σε αυτή τη Βαβέλ που ζούμε, αλλά μία μπανάνα ρε παιδί μου θα καταφέρεις να την φας. Μάλιστα, αν έχεις μία μπανάνα, αν το καλοσκεφτείς, ένα σωρό ευκαιρίες μπορούν να σου παρουσιαστούν, μπορείς να τις δημιουργήσεις ο ίδιος δηλαδή. Το ίδιο συμβαίνει και με τον ανανά. Όχι τόσο πολύ όσο η μπανάνα, αλλά θα τον φας πιθανότατα και τον ανανά σου. Αν είσαι και φιλοευρωπαίος στο θεματάκι «ταξίδια» τότε εύγε, θα τραφείς σχεδόν σίγουρα. Ξέρεις όμως κάτι, ίσως εντελώς άχρηστο για την υπόλοιπη ζωή σου; Η λέξη «κατσαρίδα» σχεδόν σε όλες τις χώρες διαφέρει. Δε θα σου πω τι και πως, έχει πραγματικά ενδιαφέρον, ένα απόγευμα να βάλεις τα καλύτερα του Σοπέν να παίζουν για να δημιουργήσεις ατμόσφαιρα και να κάνεις τρόπον τινά ένα παγκόσμιο ταξίδι, να ακούσεις το «κατσαρίδα» σε όλες τις γλώσσες. Μέχρι που θα έρθει η στιγμή. Θα φτάσεις Ρουμανία. Εκεί θα τα δεις όλα. Θα καταλάβεις ότι μέχρι να προλάβεις να περιγράψεις αυτό που βλέπεις, όλα θα είναι πια αργά. Όπως πάντα άλλωστε, ε; 

 

Υ.Γ. «Να τους τρελάνεις κι αν μπορέσουν να σε ρίξουν στο πάτο

Κάτσε και σκέψου εκεί και κάνε τους άνω κάτω
Φτύσε τρέλα πάνω στην στυγνή λογική τους
Παραμυθένια αλήθεια σαν και αυτή τη παιδική τους
Τι να κάνουμε έτσι μας έδωσαν τον κόσμο
Έτσι απρόσωπο ψυχρό που απλώνει μίσος και τρόμο
Όμως εσύ ότι γουστάρεις θα το μάθεις
Όσα θες θα τα πάθεις κι έχεις κουράγιο να πλάθεις
Όνειρα αμέτρητα μα να μην μείνουν στην πλάτη
Αμόλησε τα στο δρόμο κι άστα να πούνε κάτι
Κάτι από εκείνα που δεν βγαίνουν στο στόμα
Κάνε τα σχέδιο μουσική κάνε τα χαμόγελο και πιόμα
Όσο για τα άλλα τα μυστικά σου
Αυτά κράτα τα καλά πίσω από την κάθε ματιά σου
Αυτός που νοιάζεται θα ξέρει που να ψάξει
Κι όποιος κουράζεται αλήθεια ποτέ δε θα ξεθάψει»

                                              Κοινωνικά Απόβλητα