Ασπρί

 Αγαπημένο μου ημερολόγιο

 Τώρα δεν είναι μία καλή στιγμή να αρχίσω να γράφω. Γενικά ίσως δεν είναι μία καλή στιγμή. Έχω δηλαδή μισή ωρίτσα, αλλά τι να σου κάνει μισή ωρίτσα. Μάλλον έκλεισα τη δουλειά και για τον Μάιο/Ιούνιο και εκεί που έλεγα να τελειώσω, κοίτα να δεις που μου άρεσε κάπως λίγο τελικά. Περισσότερο απ' όλα νομίζω με χαροποιεί η ιδέα της συνεργασίας με τον άνθρωπο. Αυτό σημαίνει ότι το μεγάλο ταξίδι πρέπει να γίνει πριν τον Μάη και το μεσαίο που ήταν να γίνει, πρέπει να γίνει χθες. Τώρα. Πάντα. Εκεί στο σιντριβανάκι μετά τα μεσάνυχτα με μπιρίτσες για κερματοψάρεμα. 

 Σήμερα η μέρα έχει ξεκινήσει από πολύ νωρίς και είναι από τις μέρες που το σακίδιο μου είναι οριακά ίδιο με σακίδιο ενός κατασκηνωτή. Είναι από τις μέρες που δε με βλέπει το σπίτι μου. Είναι επίσης από τις μέρες με συννεφιά που χωράνε κι έναν γρήγορο «καφέ». Στην ιστορία μας επίσης, αυτή τη στιγμή μπαίνει το Παγκράτι. Δεν ξέρω ποια στιγμή εκτός από το να γράψεις, είναι κατάλληλη να κάνεις και μία μικρή έκρηξη. Μπουμ. Τέλος πάντων, μπορεί και να είναι καλή ιδέα... Δηλαδή σίγουρα δεν είναι καλή ιδέα, αλλά εξ ιδίας πείρας θα σας πω ότι ίσως οι χειρότερες ιδέες είναι οι καλύτερες εν τέλει. Οι χειρότερες ιδέες, κολυμπάνε με μεγαλύτερη λύσσα και πάθος να μην πνιγούν. Θα επανέλθω σε αυτό μόλις συνειδητοποιήσω τι συμβαίνει. 

 Σε άλλα νέα αγαπημένε μου Τάκη, νιώθω πως ήρθε η ώρα να διευρύνω τους ορίζοντες μου. Είναι η ώρα που κάτι που έκανα τελείωσε και τώρα με τρώει ο κώλος μου να ξεκινήσω κάτι καινούργιο. Να μάθω κάτι ακόμα. Αλλά από την άλλη γιατί να μάθω; Όσα περισσότερα κατανοείς, τόσο λιγότερο σε καταλαβαίνουν τελικά. Θα μάθω για τα ζώδια Τάκη. Θα μάθω επιτέλους τη σειρά των ζωδίων και ποιος είναι ο ωροσκόπος μου. Αυτά είναι τα σημαντικά της ζωής. Όπως έχει πει και ο αοιδός «στ' αστέρια βλέπεις μόνο ζώδια και της καρδιάς τα επεισόδια, προτιμάς να τα δεις στην tv»

 Κατά τα άλλα, πόσο εύκολο είναι να διαλυθεί ο πλανήτης; Πόσο εύκολα ο καθένας μπορεί να πιστέψει πως έχει δίκιο μόνο αυτός. Απορώ και συγχρόνως θαυμάζω το γεγονός ότι μέχρι τώρα δεν έχει σκοτώσει ο ένας τον άλλον και όλοι μαζί δεν έχουμε ανατινάξει ήδη τη Γη. Σκεφτείτε πόσο διαφορετικά βλέπει ο καθένας τα πράγματα και πόσο απίστευτο παρ' όλα αυτά είναι ότι υπάρχουμε μέσα σε κοινωνικά σύνολα. Τρομερή η διάσταση των απόψεων και ταυτοχρόνως η ανάγκη για συνύπαρξη. Προσωποποιήστε το «άποψη» και το «κοινωνία» και δεν ξέρω, βάλ' τε να παλέψουν; Βάλτε τα να κάνουν παιδιά; Να φτύνει το ένα το άλλο όλη μέρα; Να κάνουν άγριο σεξ σε σκουπιδότοπους; Αυτό θα μπορούσε να γίνει ωραίο τραγουδάκι. Οι στίχοι δικοί σας...

 Ναι, Τάκη τώρα κλείνω. Πάω στον σκουπιδότοπο να διαιτητεύσω το φτυσίδι. Αλλά επειδή ο λογισμός μου ταξιδεύει διαρκώς, ζητώ συγγνώμη που θα χάσω το σκορ και θα βρω τη μαγεία σε κάποιο σκουπίδι και όχι στους πρωταγωνιστές μας.