Ζω στο σύμπαν της τρελής ατσουμπαλιάς. Πάντα ζούσα δηλαδή, αλλά δεν πρέπει αυτές τις δύσκολες μέρες να συμβαίνει. Σκοντάφτω συχνά, σπάω πράγματα και χθες έπιασα κι ένα κακτάκι ενστικτωδώς για να μην πέσει. Στη δεξιά μου παλάμη και στην καρδιά μου, ακόμα είναι βυθισμένα μερικά αγκάθια.
Σε άλλα νέα, όλα μεγαλώνουν με ταχύτατους ρυθμούς. Με συνεπήρε αυτές τις μέρες η ύπαρξη του γκόμποκ (gömböc), για το όποιο πολλά πράγματα δεν κατάλαβα, αλλά κατάλαβα ότι θα ήθελα πολύ να καταλάβω κι έτσι έκανα μία βαθύτερη βουτιά. Η βαθύτερη βουτιά με οδήγησε στα παρακάτω:
1. Τις βασαλτικές κολόνες
2. Ότι η απόστασή ανάμεσα σε έναν κύβο με 26 σημεία ισορροπίας (ευσταθούς ή ασταθούς) κι ένα γκόμποκ (με μόλις δύο σημεία, ένα κι ένα) οριοθετεί το πλαίσιο της εξέλιξης των πετρωμάτων
3. Ο νέος στόχος ζωής είναι να γνωρίσω από κοντά το γκόμποκ 1837
4. Ότι η πρόσβαση σε πληροφορίες αν δεν ξέρεις άλλη γλώσσα εκτός από ελληνικά είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Πολλές φορές και για πολλά και διαφορετικά τελείως πράγματα δεν μπορώ να βρω τίποτα αν δεν αρχίσω την αναζήτηση σε κάποια άλλη γλώσσα. Όπως για παράδειγμα τώρα με το γκόμποκ, ή για το τιτίν, για τις βασαλτικές κολόνες ή για τον αυνανισμό κατά τη διάρκεια του τοκετού. Σκέφτομαι λοιπόν, αφενός τι κρίμα να μην υπάρχει ζήτηση και απαίτηση για εύκολη πρόσβαση στην ανταλλαγή πληροφορίας σε όλες τις γλώσσες, από όλες τις γωνίες του πλανήτη ίσα κι αφετέρου... φακ, ξέχασα το «αφετέρου» μου.
5. Πόσο σπάνιοι και σπουδαίοι είναι όσοι μπορούν το ίδιο απόγευμα να κάνουν κούνια, παρέχοντάς μου πληροφορίες για το γκόμποκ, ενώ τρώμε μαλλί της γριάς, κράζουμε τη νέα ταινία του Κάουφμαν στα κορακίστικα και στήνουμε ένα κυνήγι θησαυρού για το 1837 το οποίο θα δώσει έμπνευση για το επόμενό μας χιπχοπ κομμάτι που θα γυριστεί και σε ταινία. Μουσικό χαλί της φασάρας είναι λίγος Θωμάς, λίγος Νικόλας. Κι ενώ ο σούπερ άνθρωπος μου μιλάει για κάτι νέο που με έχει εκστασιάσει και μου δίνει πάσα (το γνωστό κι αγαπημένο «ερέθισμα») για νέες δημιουργίες, χτυπάει το κινητό μου, που ξέχασα να το βάλω στο αθόρυβο για να αποφεύγω τις κλήσεις, με τη χημική ονομασία του τιτιν. Αυτό τον κάνει να γελάσει, γιατί ξέρει τι είναι αυτό που ακούγεται! Δεν είναι κάτι αλλόκοτο, είναι το σύμπαν μας.
Κλείνοντας, θα ήθελα να ενημερώσω ότι η νέα χρονιά ξεκίνησε, είμαι μία ανάσα πριν τα τριάντα πλέον. Αριθμός εντελώς αδιάφορος κατά τα άλλα. Νομίζω πως όντως δε θα μεγαλώσω ποτέ όσο κι αν μεγαλώνει η απόσταση από την ημερομηνία γέννησής μου. Αγόρασα έτσι, ίσως λίγο βιαστικά, εκείνη την μέρα της επετείου λίγο τσάι για τον χειμώνα. Μερικές από τις σταθερές πλέον, γκενμάιτσα, μίλκι ουλόνγκ και ένα πράσινο γιασεμί. Μου λείπουν τουλάχιστον ακόμα της Παλμύρας και της παλλακίδας κι ένα τίμιο εαρλ γκρέι για να μην πέσει το σπίτι μου όταν φυσήξει ο λύκος. Έπειτα οι όποιες νέες περιπέτειές του φετινού χειμώνα θα είναι καλοδεχούμενες. Όλα αυτά τα αναφέρω για να ανακοινώσω επίσης ότι πλέον κατέχω και την σοφία της παρασκευής μπισκότων earl grey με γλάσο (ή και χωρίς) λεμονιού. Που σημαίνει ότι μάζεψα ακόμα ένα τουβλάκι για το λαλαμπαϊ μου. Στόχος της φετινής χρονιάς είναι η προετοιμασία ψυχική και σωματική για την νέα δεκαετία η οποία θα αφιερωθεί κι αυτή στην ανεμελιά. Γιατί τι είναι η ζωή φίλοι; Τσάι της ανεμελιάς, βουτιές, 5. και θάνατος.
Υ.Γ. Αναζητώ άτομα για να στέλνουμε γράμματα ο ένας στον άλλον. Σε χαρτί. Με ταχυδρόμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου