Αβάδιστα, αγγουράκι, ασιάκι, ζιβάγκο ριγέ.

 Ω, τρεις μέρες πριν κι από αυτά τα χριστούγεννα. Μίλησα ξανά εκεί που ένιωθα ότι έπρεπε και επήλθε μία κάποια εσωτερική ηρεμία. Κλείδωσα επίσης με μία υπογραφή το επίσημο όνομα της. Έχασα τον πόλεμο. Δεν το έχω ακόμα αποδεχθεί. Η διαδικασία επιλογής ονόματος ήταν πάντα, για όλα, σπουδαία υπόθεση. Καλύτερα κάτι να μην είχε όνομα αν δεν ήταν αρκετά καλό. Κάτι αρκετά καλό, το ξέρεις ότι είναι το ιδανικό, όταν στη σκέψη του, ενθουσιάζεσαι αμέσως. Όταν σταματάς να ψάχνεις κάτι άλλο γιατί ταταν, βρήκες το κομμάτι που έλειπε από το παζλ. Βασικά το κουτί του παζλ.
 Το κουτί της λέει «Νώνη» ή «Φακή». Αυτό κατάφερα με τα πολλά να κόψω και να ράψω, ως την καλύτερη εναλλακτική λύση. Η αρχή και το τέλος από τίποτα, όχι το σούπερ το ουάου. Απλά μέρος μίας αλληλουχίας, που μου φέρνει στο μυαλό εν τέλει το πεπόνι. Καταλαβαίνεις ότι πρέπει να μοχθήσω τριπλά γι'αυτό το πλάσμα ώστε να καταφέρει να κάνει το εσωτερικό του κουτιού της, τριπλά σούπερ ντούπερ ενδιαφέρον και να είναι αυτό η μαγεία που θα μένει όταν θα προσγειώνει απότομα στην επεξήγηση του τίτλου. Καλά, ούτως ή άλλως αυτό.
 Κάπου κάποτε είχα διαβάσει ότι το όνομα κάποιου, μπορεί να επηρεάσει τη ζωή του. Φαντάσου ζωή που προκαθόρισαν για την Κουλάρα, ή την Λίτσα, ή μία Μαρία. Δηλαδή αν μου έλεγες ότι έχω να επιλέξω να βγω ένα ραντεβού με τον Γιώργο, τον Αλκιβιάδη και τον Ροζ, χωρίς να ξέρω τίποτα γι'αυτούς, παρά μόνο το όνομά τους, ξεκάθαρα θα επέλεγα τον Ροζ. Μπορεί ο Γιώργος να είναι το καλύτερο παιδί, αλλά το γουστάρουν το μυστήριο οι άνθρωποι. Ο Αλκιβιάδης είναι πάλι ξεκάθαρο ότι στην καλύτερη έχει πατέρα γιατρό, στη χειρότερη μάνα πυροβολημένη τον θήλαζε μέχρι τα 12 γιατί έκλαιγε τα βράδια, ή φουλ βαρετό, πήρε το όνομα του παππού. Ενώ ο Ροζ, χρωματίζεσαι μαζί του. Έχεις ήδη ένα εκατομμύριο πράγματα να συζητήσεις, να ρωτήσεις, αλλά όχι, έχεις ήδη άγχος. Δε θες να τον κουράσεις με τα τετριμμένα πράγματα που τον ρωτάνε όλοι. Τέλος πάντων. θα την φέρω την Αγάπη στον κόσμο. Που θα πάει. Αυτό φταίει.
 Απόψε είναι Κυριακή. Πέρασα από το μικρό δέντρο και ήταν γεμάτο. Μάλλον θα γινόταν κάποια παρουσίαση. Έχω φωλιάσει στη βανίλια τώρα, που θυμάμαι τότε στην αρχή ήρθα κι ήπια ένα αγγούρι. Αυτές τις μέρες περνάω φάση αγγουράκι. Ο μανάβης στην λαϊκή γέλασε όταν κατάλαβε ότι μετρούσα τα αγγουράκια. Μου έβαλε και ένα- δύο στο ζύγισμα δώρο. Αράζω στον καναπέ και τρώω αγγουράκια. Περπατάω και μασουλάω αγγουράκια. Έχω στις τσέπες αγγουράκια, καταλαβαίνεις; Είπα σε μία άγνωστη να βάλει αγγουράκια στη ζωή της και το εννοούσα.
 Ψιλοβρέχει που και που. Έχω μάλλον ιγμορίτιδα. Έκανα μόνη μου τη διάγνωση βάσει συμπτωμάτων. Είμαι πολύ χάλια μία εβδομάδα τώρα. Αλλά κουλ. Αυτή την εβδομάδα δεν έμαθα κάτι το πολύ εντυπωσιακό. Ξεκίνησα να βλέπω Ρικ & Μόρτι. Αφού σκέφτονται και άλλοι σαν κι εμένα, γιατί δεν μπορώ να τους έχω κοντά μου να δημιουργήσουμε παρέα; Ψάχνοντας τον σκληρό μου δίσκο, έπεσα σε κάτι μουσικές που κάποτε είχα φτιάξει και μετά σε κάτι ηχογραφήσεις από το στούντιο, που χαχάνιζα τραγουδώντας τόσο μα τόσο φάλτσα κι άρρυθμα. Έβαλα έτσι για πλάκα στο φέισμπουκ, αν θέλει κάποιος να μπει στην μπάντα μου «ίδια κουνουπίδια» και ομολογώ ότι το σκέφτομαι πολύ έντονα αυτή την εβδομάδα να εστιάσω λίγο «σοβαρά» σε αυτό. Πήγα και στους Ξάξακες και είχα ένα πολύ πλατύ χαμόγελο στο Μόντε Κάρλο και στο γειαέτσιαπλάμουείπεςέναγεια. Άκουσα και μία κομματάρα χιπχοπ, που ανατρίχιασα με το βίδεο κλιπ. Δεν ήταν τίποτα σπουδαίο, αλλά το βρήκα ευφυέστατο και μπράβο του. Έμαθα και τη σούπερ άχρηστη πληροφορία ότι ο τύπος στο «πολύ σκληρός για να πεθάνει» λέει «γίπι καϊ γεϊ» και ότι η ταινία δεν λέγεται «πολύ σκληρός, για να πεθάνεις» ο οποίος θα ήταν σούπερ τίτλος για τσόντα.
 Αυτά. Φεύγω από τη βανίλια, γιατί δεν έχει ενδιαφέρον τώρα.

 Αααα ααααα κι όπως κάθομαι έτσι στο τίκι και περιμένω να αρχίσει το λαϊβ σκάει ο Νάστας, υπέροχος. Τεντώνει το χέρι του προς το μέρος μου και νομίζω ότι πάει να πέσει και πάω να του πιάσω το ποτήρι και το τεντώνει προς το δικό μου το ποτήρι τελικά. Ερχόταν για να κάνουμε βίβες! Ερχόταν; Περνούσε τυχαία και μπερδεύτηκε ότι είμαι καμία γνωστή του; Ποιος ξέρει! Τον έβλεπα όσο έπαιζαν και τον φανταζόμουν στην ταινία μου, να φωτίζεται μία από πράσινο πασοκικό φως και μετά από κόκκινο. Εναλλάξ. Τα ακούω τα κομμάτια του ήδη, σάουντρακ στις ταινίες μου.
 Σκατά. δεν φεύγω. Βρέχει πολύ και δεν έχω κανένα αδιάβροχο για το τέρας.
 Όποτε στην περίπτωση του Νάστα, δεν έχει σημασία το ότι τον λένε Γιάννη, γιατί σε μαγεύει το παζλ. Αλλά είδες πρώτα την εικόνα. Άκουσες τον ήχο. Καλά πουθενά δεν έχει σημασία πραγματικά το όνομα. Φακ, τίποτα δεν έχει πραγματικά σημασία. Απλώς είναι μία υπέροχη αρχή, η καλή επικεφαλίδα. Κεντρίζει μεγαλύτερο κοινό. Το σημαντικότερο βέβαια, είναι να διαβάζεις πάντα λίγο παρακάτω. Μπορείς να χάσεις σπουδαία πράγματα αν δε βουτήξεις κάτω από την επιφάνεια. Δε θα ξεχάσω ποτέ όμως, που γνώρισα έναν Σεθέλο και του έλεγα όλο το βράδυ Σεθέλο Σεθέλο. Δεν τον ήθελα και τίποτα δεν παίχτηκε, μην βάζεις ω παντού, αλλά μαλακία να μην λες ασταμάτητα Σεθέλο, όταν έχεις την ευκαιρία. Θα μου πεις βέβαια, ότι δε θυμάσαι τίποτα άλλο για τον Σεθέλο, πέρα από το όνομά του και είναι αλήθεια αυτό. Δε θυμάμαι καν τη μορφή του. Ω, λες να είναι παγίδα ο τίτλος; Λες να είναι παγίδα το κουτί, τα κουτιά; Άσε με λίγο να προβληματιστώ με αυτό.
 Φεύγω τώρα, έκοψε η βροχούλα!
 Όχι δεν φεύγω. Η βανίλια έγινε σοκολάτα! Μπλακ άουτ Τάκη! Αυτονομία Τάκη παρ'τα. Το τέρας δεν είναι στην πρίζα κι έχω μαζί μου ίντερνετ. Τίποτα δεν χάθηκε. Συνεχίζω να γράφω.
 Καλά φεύγω. Καληνύχτα!
 ΦΑΚ ΔΕ ΦΕΥΓΩ! ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑΡΑ.

Υ.Γ.  Τyler Spangler, τίμιος, τον έβαζα στην ομάδα μου!

Πού σου κου;

 'Ηρθαν τα σύνεργα. Έτσι ξεκίνησαν όλα. Έχω απίστευτο ταλέντο! Μέσα σε λιγότερο από μισή ώρα από ψάρι, έγινα Χουντίνι. Είμαι έτοιμη να αντιμετωπίσω κάθε λουκέτο, κάθε κλειδαριά, κάθε συνδυασμό. Μετά τη μισή ώρα ανακάλυψα ότι δεν χρειαζόμουν καν τα σύνεργα! Τελευταία έχω τρομάξει με τις ικανότητες μου τόσο στο 01001010101 όσο και στη ζωή. Αυτό αμέσως με πετάει στην ακόλουθη ανάμνηση: χάρηκα όταν μου είχες πει πως ήμουν εγώ που θα μπορούσα να είχα στείλει το μέιλ με τις φωτογραφίες τους, αλλά στενοχωρήθηκα πολύ που πίστεψες ότι θα είχα κάνει κάτι τόσο χαζό, χωρίς αισθητική και χωρίς καθόλου φινέτσα. Την τελευταία εβδομάδα έχω ανακαλέσει τόσες πολλές φορές την τελευταία μας κουβέντα και έχω θυμώσει πολύ. Όχι μαζί σου, ποτέ μαζί σου κι ας με στενοχώρησες τόσο, αλλά από την πιθανότητα να έχεις ακόμα έστω και μία αμφιβολία ότι θα μπορούσα να έχω κάνει τόσο κακό, τέτοιο κακό. Κακό κακό. Είδα κάποιες παλιές συνομιλίες με παλιούς συμπρωταγωνιστές, δε θυμάμαι πως, αλλά από εκείνο το σημείο ξεκίνησε πάλι η ανάκληση. Με πόση ευγένεια απέφευγα να απαντήσω και πόσο όμορφα το χειρίστηκα δίχως να σε προσβάλλω. Θύμωσα για τις πληροφορίες που δεν ήξερα, τι ακριβώς σου είχε συμβεί. Θύμωσα που κάποιος σου προκάλεσε τόσο κακό. Έπειτα αν ήθελα όντως εγώ να κάνω κακό, το περισσότερο που θα μπορούσα να κάνω θα ήταν να χτυπάει το κινητό μου με το «θα πάμε Λειβαδιά». Αυτό ίσως ήταν και το μόνο ψέμα που είπα σε όλη αυτή την ιστορία. Δεν το διέγραψα ποτέ. Το έθαψα, αλλά δεν το έσβησα... Μα από ευγένεια και σεβασμό δεν το έκανα ποτέ... Πρώτα από όλα από σεβασμό σε εμένα κι έπειτα σε εσένα που με βοήθησες και με ψήλωσες. 

 Κάποιες ώρες μετά επέστρεψα στον τόπο του εγκλήματος. Ευτυχώς που αυτοί που σέβομαι πολύ, δεν έχουν τηλεόραση. Δυστυχώς κάνω πολλή φασαρία, ανεπιτήδευτα. Θα ήταν τόσο viral η ζωή μου αν έπαιζα «σωστά» τα χαρτιά της εποχής. Αυτή τη φορά βέβαια δε με εκτόπισαν αδίκως από την αρχή. Αυτή τη φορά έφτασα στο τέλος. Χωρίς άγχος με έναν λόγο αέρινο, συμφωνήσαμε προτού αρχίσει ο τελικός να μοιραστούμε το έπαθλο ό,τι κι αν συμβεί. Έχασα! Τώρα το μόνο που μου έχει μείνει είναι να πάρω ένα τουλάχιστον όσκαρ και να κρατάει ο Χρηστάρας τον λόγο του. Όχι ότι χρωστάει κάτι... Το κεφάλι μου προτού ξεκινήσουμε πήγαινε να σπάσει. Στο τέλος ήμουν οριακά να πέσω κάτω. Πήρα την Ιώ αφού τελειώσαμε 01:30, να βγούμε. Ήμουν έτοιμη, βαμμένη από τη Ζαχαρούλα στο στούντιο, χτενισμένη από τη φίλη της Ζαχαρούλας, με το γυαλί ηλίου, την κόκκινη γούνα και το ντίσκο φως αυτοκινήτου. Ήρθε μου έφερε ένα δεύτερο παυσίπονο και 10' αργότερα ήμουν οριακά να τρέξω στο νοσοκομείο. Την άφησα και πήγα να πεθάνω μόνη στο σπίτι. Πρέπει να λιποθύμησα και ξύπνησα την επόμενη το βράδυ.

 Ίσως είναι η εποχή της καλής ταινίας. Βλέπω μία σαβουρίτσα, έπειτα λέω «όχι δε θα μείνω εδώ» και βλέπω κι ένα αριστουργηματάκι. Σαβουρίτσα: a quite place, αριστουργηματάκι: the ballad of buster scruggs. Νομίζω ότι τον εαυτό μου τον είδα στον Θωμά Περιμένη. "Here's a tale to tell" και "You know the story, but people can’t get enough of them, like little children. Because, well, they connect the stories to themselves, I suppose, and we all love hearing about ourselves, so long as the people in the stories are us, but not us. Not us in the end especially." Με αυτά και με τα άλλα η ώρα είχε πάει 06:00.

 Ψευτοκοιμήθηκα δύο ώρες και ξύπνησα ξανά για την πρώτη παράσταση. Την πρώτη επαφή. το πρώτο τεστ ότι το μήλο θα πέσει κάτω από τη μηλιά. Φτάσαμε στο Μέγαρο στην ώρα μας. Μπήκαμε μέσα κι είχα αρχίσει να ανησυχώ. Αυτό το πλάσμα δεν κάθεται πουθενά. Αν δεν νυστάζει ή δεν περπατάω είναι πολύ δύσκολο να κρατήσεις στο ίδιο σημείο την απόλυτη δίψα για ζωή και εξερεύνηση. Την ορμή! Άρχισε να φεύγει προς τα σκηνικά, προς βορρά, προς νότο. Μέχρι που έσβησαν τα φώτα και η παράσταση ξεκίνησε. Φώλιασε στην αγκαλιά μου, ακίνητη. Από τα πιο ωραία πρόσωπα που έχω δει στη ζωή μου. Χάζευα το δεξί της προφίλ, ακολουθούσε τον ήχο, την εικόνα, ωσάν ένας εξαιρετικός ώριμος και ευγενικός θεατής. Σε κάποια φάση μπούκωσαν τα μάτια μου και η καρδιά μου με αυτό που συνέβαινε και ρούφαγα τη μύξα συγκίνησης να γυρίσει πίσω να μην γίνω ρεζίλι! Είμαι βράχος άλλωστε, ε; Το τεστ το πέρασε με σαρωτική επιτυχία. Αυτό που έγινε, ήταν μαγεία. Καθαρή μαγεία. Εγώ κι εκείνη, εγώ κι εγώ; 

 Έπειτα κουβαλήσαμε προμήθειες στο μαγαζί μας και είχε πάρει φωτιά το κτήριο στη γωνία πάλι. Λένε ότι μπορεί να πέσει! Χάος το κέντρο μωρό μου. Χάος και η ζωή! Όμορφα όμως... 

 Γύρισα σπίτι και ήρθε ο από πάνω να δει το ταβάνι που κάτι έπαθε και είναι και αυτό σούπερ υγρό. Προσπάθησε να ρίξει το πρόβλημα στην αριστερά  και στη δεξιά, αλλά ελπίζω ότι θα καταλάβει. Είναι καλή ψυχή. Πήγαμε και στην κυρία Πόπη δίπλα να ερευνήσουμε αν αντιμετωπίζει ή αντιμετώπιζε ίδιο πρόβλημα. Η κυρία Πόπη είναι πια κουφούλα! Βρεθήκαμε με τα πολλά να πίνω λικέρ κεράσι κούπες και να τρώμε μελομακάρονα χαχανίζοντας και όχι. Πέθανε η αδερφή της κυρίας Πόπης από πέσιμο μας είπε. Αλλά κυλάει η ζωή μωρό μου. Κύκλος η ζωή! Όμορφος όμως...

 Μετά είχα χρόνο να πάμε και για καφέ και να γυρίσουμε να κάνουμε ένα σύντομο ταξίδι στην ονειροχώρα κι έπειτα να συναντήσω στο καφεβιβλιοπωλείο της γειτονιάς την δική μου μηλιά, που τώρα κάθεται δίπλα μου και προβληματίζεται για το ποια φωτογραφία μας να ανεβάσει, αλλά μάλλον δε θα ανεβάσει καμία, γιατί δεν προσέχω τις λεπτομέρειες λέει! 

 Σήμερα δε θα καταφέρω να πάω μάλλον στο παλιό ραδιόφωνο, γιατί η μέρα των πολλών ρόλων συνεχίζεται και περιμένουμε να έρθει ο Παναγιώτης και η Βίβιαν να φτιάξουμε καρμπονάρα. Ωστόσο ήρθα στο μικρό δέντρο που είναι γεμάτο βιβλία και σερβίρουν τα ροφήματα με ροζ πιπέρι. Ξέρεις την επόμενη Κυριακή ίσως έρθω πρώτα εδώ κι έπειτα συνεχίσω στο παλιό ραδιόφωνο και η ζωή θα χορεύει απαλά ήχο του mr tambourin man κι έπειτα με του you want it darker. 

 Ωραία φάση τα σαββατοκύριακα ε; 

Διζόρδερ

 Δε το ξύσιτει; Δε το ξύσιτει; Οφ αούρ σίτι, οφ αούρ σίτι! Τί ωραίο μυαλό έχει ρε φίλε αυτός ο τύπος! Τι ωραία πράγματα συμβαίνουν μέσα στον εγκέφαλό του. Τον καταλαβαίνω πάρα πολύ.

 Άργησα να ανοίξω σήμερα γιατί ήταν πολύ πολύ πολύ χαλαρά, με μία μόνο κράτηση στο τέλος και γιατί με πήρε λίγο ο ύπνος. Προτού ξεκινήσω έφτιαξα ένα λίτρο πράσινο τσάι. Το έχω πιει σχεδόν όλο και περιμένω να μου έρθει ένας σκέτος καπουτσίνο (φάση διαγωνισμού καπουτσίνων) και μία αραβική (φάση αρκετά με το παραπάνω βάρος, μμ νόστιμη η γαλοπούλα). Ο Χρήστος μου απάντησε! Μου είπε ότι «πολύ το ευχαριστιέμαι που επικοινωνείς έτσι με τους ανθρώπους» και «Μάγισσα να γίνεις τώρα, πριν μεγαλώσεις. Όταν γεράσεις, κράτα την αποτυχημένη συγγραφέα σε πουφ αναγνώσματα, με επιδαπέδιο λαμπατέρ». Υπέροχα; Τον θέλω για δάσκαλό μου! Βασικά θέλω να είμαι ανάμεσα σε ανθρώπους που να μπορώ να επικοινωνώ όπως νιώθω, δίχως να μπλοκάρουν! Νιώθω επίσης ότι θα περάσω και φάση μπλογκ πολύ έντονα. Αυτή η δυνατότητα να πατάω απλά ένα κουμπί και να ξερνάω ό,τι μου έρχεται με εμπνέει. 

Ήρθαν!  

Υ.Γ. Κουραφέλκυθρα 

Une barque sur l'océan

Είδα χθες το "call me by your name". Δεν κοιμήθηκα στη μέση! Ενώ δε νιώθω καθόλου κουρασμένη συνήθως, αφήνομαι και κοιμάμαι στη μέση (ή ακόμα και στην αρχή) των ταινιών, ίσως δε βλέπω τις σωστές. Χθες παρακολούθησα την ταινία μέχρι τέλος τέλος (συντελεστές κλπ). Τί ωραία που αποδόθηκε η ιδέα του έρωτα, της επιθυμίας, της ικανοποίησης και του κενού σε αυτές τις εικόνες. Τί ωραίοι γονείς ήταν αυτοί;
 Αναρωτιέμαι τί είναι εν τέλει πιο βασανιστικό; Το κενό που φέρνει η ικανοποίηση αργά ή γρήγορα, ή μία ανικανοποίητη προσδοκία; Μέχρι τώρα δεν έχω αποφασίσει. Και τα δύο σε παραλύουν και τα δύο σου ταΐζουν την δημιουργικότητα. Σκέφτομαι όμως ότι η προσδοκία δε σε κάνει να χάνεις ανθρώπους. Ή μήπως το να χάνεις «γεύσεις» σε κάνει να χάνεις τη ζωή; Στο τέλος της ταινίας ο πατέρας λέει στον γιο κάτι πολύ σημαντικό.

 Είχε και ωραία χρώματα! Είχε τη γεύση ενός καλοκαιριού που μου λείπει τόσο, ίσως επειδή δεν το έζησα ποτέ. Παρόμοια γεύση με ένα καλοκαίρι που μου δημιούργησαν κάποτε στο μυαλό οι σελίδες από το «καπλάνι της βιτρίνας». Κάτι που κυλούσε τόσο απλά, με σπουδαία αισθητική. Κάτι τόσο γνώριμο... 

Σελφ σέρβις

 Είναι πάρα πολύ πιθανό να βρεθούν τα ίχνη μου αν βρουν το σοκολατούχο γάλα. Το κακάου μιλάει. Βρες το γάλα και θα φτάσεις στην Έλενα! Γκούγκλαρα το μέιλ μου και βρέθηκα σε ένα σοκολατούχο γάλα που λέω καλά λόγια για εκείνο και δε θυμάμαι καν τη γεύση του. Τί σου είναι η ζωή; Μία ανάμνηση και μπόλικη λήθη. Μπόλικοι λίθοι. 

 Τσουβτσουβτσουβ εκπέμπω από το παλιό ραδιόφωνο. Τρίτη Κυριακή στη σειρά κινδυνεύω να αποκτήσω στέκι; Δεν είμαι μόνη. Μαζί μου πια έχω το τέρας. Κουβαλάω 32 γκίγκα ραμ και σσντι και κάρτες γραφικών, έτοιμα να κόψουν και ράψουν τη φαντασία μου σε κινούμενες εικόνες ενώ θα κουνάω ανέμελα τα ποδαράκια μου ξαπλωμένη σε κάποιο γρασίδι. ΓΙΟΥ χου. Ελπίζω να τελείωσαν τα κρασαρίσματα και οι χαμένες ώρες εργασίας.

 Πέρασε η εβδομάδα με τις τελετές τσαγιού και δεν πρόφτασα ως ήλπιζα να γράφω κάθε μέρα. Έτρεχα να προλάβω ένα σωρό άλλες περιπέτειες. Ανακάλυψα όμως πόσο γαμάτο είναι το μίλκι ολονγκ και το γκεν μάι τσα. Που τσάι; Αγόρασα μία ψεύτικη κόκκινη γούνα και κάτι λεοπάρ γυαλιά ηλίου, τα οποία τα φοράω κυρίως βράδυ και ουρλιάζουν πάνω μου με χριστουγεννιάτικο σκοπό «ΥΠΕΡΒΟΛΗ». 

 Τάκη, μου αρέσει η υπερβολή τελικά. Καλό το αεράκι, αλλά... Αν δεν λυσάει ο άνεμος δεν τραγουδάει το αλογάκι. 

 Τάκη το τέρας δεν το έχω δοκιμάσει ακόμα σε πραγματικές συνθήκες. Κόβω και ράβω χαλαρά ένα βιντεάκι από ένα επεισόδιο του νυχτερίδα. Ωστόσο Τάκη το έχω δοκιμάσει για το νέο πρότζεκτ αποτυχίας ντρινκ ντρανκ ρανκ και για να γράψω εδώ. Το τέρας Τάκη σκορπάει τη χάρη του. Δεν έχει ανάγκη ηλεκτρικό ρεύμα. Το τέρας Τάκη είναι τέλειο. Όλα τα τέρατα Τάκη. 

 Σε άλλα νέα μιας κι έχω πια τρόπο να κόβω και να ράβω και κάμερα να απαθανατίζω, αποφάσισα να πάω να το σπουδάσω. Να μάθω να μιλάω την γλώσσα. Όταν μεγαλώσω θα φτιάχνω ταινίες. Δυστυχώς έμαθα όμως τα δίδακτρα και αυτό το σχέδιο αναβάλλεται. Θα συνεχίσω πειρατικά. Ωστόσο έστειλα στον Χρήστο ένα μειλ μπας και... Ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί στα νερά αν δεν πετάξεις την πέτρα! 

 Τί άλλο; Πήραμε μαλακό χαλί και ζεστό πάπλωμα. Σκέφτομαι πόση αναστάτωση υπήρχε στη ζωή μου έναν χρόνο πριν, πόσο κρύο. Μέσα σε έναν χρόνο έγιναν τόσα πολλά. Σοκ. Κάθε χρόνος σοκ. Κάθε στιγμή. Στο εύχομαι αυτό! Είναι σπουδαίο! 

 Τώρα δεν έχω πολύ χρόνο. Τα άλλα δύο τέρατα έρχονται να με πάρουν. Οι δρόμοι της Αθήνας έχουν φωτιστεί χριστούγεννα. Ο κόσμος σιγά σιγά δεν καπνίζει μέσα στα μπαρ και αυτό τα κάνει υπέροχα. Η εποχή λουσμένη με χαμηλό θερμό φως λικνίζεται ντελικάτα σε τζαζ ρυθμούς. Η γειτονιά είναι εκεί κι εγώ σφυρίζω. Λείπουν κι όμως, όλοι δίνουν με μία μικρή κίνηση το παρόν. 

 Όμορφος ο κόσμος Τάκη; Όμορφες οι μικρές κινήσεις Τάκη, ε; 

Υ.Γ. Η γεύση που είχε το μπέρμπον που έπινε ο Ρόλι Τόμι Τζόουνς έμοιαζε αρκετά στο Wild turkey.