Λέκκα, τζαμαρία, υποψία βροχής. Στην κούπα μου έχω λίγο μέλι, λουϊζα και τσάι του βουνού. Η μουσική μυρίζει σαρανταπεντάρι βινύλιο του '60 που ξημερώνει σαν λιακάδα στην κοιλάδα της ανεμελιάς. Δουλεύω πολύ σκληρά αυτές τις μέρες και αυτά τα μεσημέρια που κλέβω χρόνο από τον χρόνο και την πραγματικότητα είναι μαγεία.
Χθες τα μάτια μου συνάντησαν την ιδέα του Γκιγιέρμο και παίχτηκε μεγάλος καυγάς στο κεφάλι μου. Μπερδεψουά η κατάστα. Έβγαινα από την αίθουσα ξεφυσώντας και κατά τη διάρκεια της προβολής άλλαζα πλευρό νευρικά μονολογώντας «κοίτα να δεις ο σατανάς». Ξεκάθαρα ο τύπος με μία χρονομηχανή ταξίδεψε στο μέλλον, διάβασε τις ιστορίες μου, γύρισε πίσω και τις έκανε ταινίες. Κι όχι μόνο πήρε μυρωδιά από την ιδέα, αλλά την έντυσε με αισθητική και την χτένισε με μουσική που ξεκάθαρα επίσης με ένα γιγαντιαίο τρυπάνι διείσδυσε και πήρε ο λωποδύτης από τα μυστικά ντουλάπια του εγκεφάλου μου. Τέλος πάντων, θα τον βρω να του ζητήσω τα ρέστα κάποια στιγμή.
Σήμερα επίσης έκανα κοπάνα. Μου άρεσε. Μου αρέσει να κάνω κοπάνες που και που! Θέλω να κάτσω λίγο να σκεφτώ ασόβαρα τι μου αρέσει να κάνω, για να το κάνω πιο πολύ. Τυχαία σήμερα ο υπολογιστής μου, μου υπενθύμισε να ψάξω τι με κάνει ζωντανή για να το κάνω, γιατί ο κόσμος χρειάζεται ζωντανούς ανθρώπους. Κατά τα άλλα η λουϊζα λεμονίζει, αλλά και πιπερίζει κι ίσως το εγώ να έχει ήδη διαιρεθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου