Ο Ρόλι Τόμι Τζόουνς κατάπιε την τελευταία γουλιά μπέρμπον. Γέρνοντας το σώμα του κοντά στην μπάρα, ακούμπησε τους αγκώνες του και στήριξε με το αριστερό του χέρι το κεφάλι του. Έφερε ύστερα τις παλάμες του κοντά στο πρόσωπό του και κρύφτηκε για λίγο εκεί. Πήρε μία βαθιά ανάσα κι εκπνέοντας αργά, κατέβασε τα χέρια κι άρχισε να παρατηρεί τον τρόπο που ο καπνός χάιδευε τη λάμπα.
Ήταν ένας αργός ερωτικός χορός. Τη χάιδευε ολόγυρα χωρίς να επηρεάζει το πολύ χαμηλό, θερμό της φως. Κοντά της γινόταν ορατός, χωρίς να χάνει το ντελικάτο σώμα του. Το φως της λάμπας και ο καπνός υπήρχαν μονάχα γι'αυτούς που στάθηκαν να τα δουν κι αυτοί που στάθηκαν να τα δουν, κάποτε υπήρχαν για λίγο.
Η φωτεινή καρδιά της λάμπας ήταν τόσο βαριά που ήταν καταραμένη να στέκει ακίνητη. Αν δοκίμαζε να κάνει κάποια κίνηση στα βήματα του καπνού θα έσπαγε σε χίλια κομμάτια. Δε θα μπορούσε πια να εκπέμπει φως, μα για λίγες στιγμές όσο το σώμα της θα ήταν ακόμα ζεστό θα μπορούσε ο καπνός να αγγίξει την καρδιά της και να το νιώσει. Η σκέψη αυτή τη διαπέρασε και θαρρείς το φως της τρεμόπαιξε για μία χαμένη στο χρόνο στιγμή.
Ο καπνός θα διαλυόταν αν έκανε κάποιο κακό στη λάμπα. Προσπαθούσε όμως να καταλάβει τα πάντα γι'αυτή κι αυτή του η επιθυμία τον μαγνήτιζε κοντά της. Την αγγίζε με κάθε ευκαιρία. Όταν την πλησίαζε μπορούσε να δει καθαρά μέσα της. Ήταν τόσο δυνατή η έλξη...
Το φως στον χώρο ήταν αμυδρό, ήταν μονάχα αυτή η λάμπα. Η μουσική από την άλλη ήταν δυνατή και έκανε τους χτύπους της καρδιάς του Τζόουνς να φαίνονται καθαρά στο λαιμό του. Έσφιξε τις γροθιές του και ένιωσε τα χέρια του ιδρωμένα. Το κομμάτι που έπαιζε τον έκανε να ανατριχιάσει.
Η φωτεινή καρδιά της λάμπας ήταν τόσο βαριά που ήταν καταραμένη να στέκει ακίνητη. Αν δοκίμαζε να κάνει κάποια κίνηση στα βήματα του καπνού θα έσπαγε σε χίλια κομμάτια. Δε θα μπορούσε πια να εκπέμπει φως, μα για λίγες στιγμές όσο το σώμα της θα ήταν ακόμα ζεστό θα μπορούσε ο καπνός να αγγίξει την καρδιά της και να το νιώσει. Η σκέψη αυτή τη διαπέρασε και θαρρείς το φως της τρεμόπαιξε για μία χαμένη στο χρόνο στιγμή.
Ο καπνός θα διαλυόταν αν έκανε κάποιο κακό στη λάμπα. Προσπαθούσε όμως να καταλάβει τα πάντα γι'αυτή κι αυτή του η επιθυμία τον μαγνήτιζε κοντά της. Την αγγίζε με κάθε ευκαιρία. Όταν την πλησίαζε μπορούσε να δει καθαρά μέσα της. Ήταν τόσο δυνατή η έλξη...
Το φως στον χώρο ήταν αμυδρό, ήταν μονάχα αυτή η λάμπα. Η μουσική από την άλλη ήταν δυνατή και έκανε τους χτύπους της καρδιάς του Τζόουνς να φαίνονται καθαρά στο λαιμό του. Έσφιξε τις γροθιές του και ένιωσε τα χέρια του ιδρωμένα. Το κομμάτι που έπαιζε τον έκανε να ανατριχιάσει.
Κοιτώντας το άδειο ποτήρι ένιωσε ότι χρειαζόταν κι άλλο χρόνο. Ένα νεύμα με τα μάτια του στον άνδρα πίσω από την μπάρα ήταν αρκετό για να ξαναγεμίσει. Ακούμπησε τα χείλη του απαλά στο γυαλί και μία μεγάλη γουλιά έκαψε όλο του το σώμα. Άφησε το ποτό απότομα κάτω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου