Θα έπρεπε να είναι η πιο παράξενη εβδομάδα της ζωής μου, αλλά το κάθεμέρα-κάθεμέρα δεν την αφήνει να παραξενέψει.Αχ και να ήξερες πόσο την είχα περάσει σε σκέψεις όλα αυτά τα χρόνια. Σαν το ταξίδι που το έζησα, αλλά ήταν επιβίωση τότε και γίνεται σιγά σιγά όνειρο- ανάμνηση. Ξέρεις πώς την περίμενα αυτή την εβδομάδα; Ξέρεις πώς είχα βάλει τον εαυτό μου σε αναμονή... Ψυχική να σου πω πιο αλήθεια. Πως δεν προσπάθησα ποτέ να κρατήσω τον λόγο μου, απλά συνέβαινε. Όλη μου η έγνοια ήταν να ζήσω. Το μεγάλο ραντεβού ε; Όλα να παλεύεις να τα κάνεις παραμύθια και όλα να τα κάνεις πραγματικότητες καθεμέρα-κάθεμερα. Ουφ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου