Η Άντα να κλάσει της Χέσης.

... Κάθε σχέσης, ερωτικής, φιλικής, εργασιακής, οικογενειακής.κουλουπου κουλουπου.

" Γιατί, κανένας δεν μπορεί να δει από τα μάτια σου... Κάποιοι θα κατανοήσουν, κάποιοι όχι. Αλλά κανένας δεν τα έχει ζήσει όπως εσύ. Όταν κλαις, πρέπει να έχω τη διάθεση να κατανοήσω γιατί κλαις. Την υπομονή να το δω να συμβαίνει ξανά και ξανά και τη δύναμη-θέληση να σε σταματήσω. Ιδανικό θα ήταν να τα έχουν όλοι όλα... Αλλά! Οπότε στο τέλος κρατάμε την κεντρική ιδέα. Την πιο έντονη ανάμνηση. Κι η πιο έντονη ανάμνηση είναι το εξώφυλλο. Όχι η σελίδα 32 ή 146.
Και τι κάνουμε; Εντελώς κυνικά κανένας δε θέλει να έχει δίπλα του αρνητισμό.
Πώς θα αποτινάξουμε τη μιζέρια και τη θλίψη;
Πώς θα σκορπίσουμε την ενέργεια που θέλουμε να πάρουμε πίσω;
Πρέπει όλο αυτό το "βάρος" να το μετατρέψουμε σε πηγή θετικής ενέργειας. Ιδανικά θα χρειαζόμουν κάποιον να με πάρει από το χέρι και να μη μ'αφήσει σε ησυχία. Να μου μεταδίδει αδιάκοπα και αλτρουιστικά, κίνητρα, χαρά, θετική ενέργεια, στοργή μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα. Αλλά μήπως να γίνω εγώ αυτό που ψάχνω; Κι ίσως έτσι το δω να γυρνάει πίσω από αντανάκλαση.
Στη Μόσχα αδερφές μου, στη Μόσχα. "

Το λεπόν, μέχρι την Πέμπτη 29/10 και ώρα 23:59 θα προσπαθήσεις να μη βάλεις τα κλάματα. Το ίδιο και εγώ.
Αν κάτι σε ζορίσει, είτε άνθρωπος, είτε κατάσταση, είτε ανάμνηση, είτε οτιδήποτε, θα αντιδράσεις ώριμα και θα βγάλεις έξω την γλώσσα μέχρι να περάσει η τάση για κλάμα. Το ίδιο και εγώ.

Δε θα σταθείς να απαντήσεις λογικά και βάσει πρότερων εμπειριών αλλά θα μιλήσεις τη γλώσσα που μιλάνε (ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ. ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΕΛΟ ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ, αλλά αφού θες να το βλέπεις έτσι ΠΑΡΤΑ). Το ίδιο και εγώ. 

Ύστερα, για κάθε μία από της επόμενες μέρες (Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη)  θα πρέπει να μου πεις τουλάχιστον πέντε (5) ανέκδοτα ημερησίως. Το ίδιο και εγώ. 

Αν κλάψεις, για κάθε φορά θα μου δίνεις 10 ευρώ. Το ίδιο και εγώ; Μετράει ακόμα και το βούρκωμα-κόκκινο μάτι- κλάμα που δε σε βλέπει κανείς κλπ. Ελπίζω να παίζεις τίμια. Το ίδιο και εγώ. 

Αν νιώσεις θλίψη, αποτυχία, απόγνωση θα ξεκινήσεις να τραγουδάς τον Γαλλικό ύμνο. Το ίδιο και εγώ. Αν δεν γνωρίζεις γαλλικά, αδιάφορο, καλύτερα ίσως! 

Και τέλος μία φορά τη μέρα, θα πρέπει να μου τραγουδάς το τρένο της Βίσση διατηρώντας μία αλλόκοτη πόζα κατά τη διάρκεια της βιντεοσκόπησης. Το ίδιο κι εγώ. Η ενδυματολογική επιλογή, το μέρος και η πόζα καθορίζονται από τα όρια της φαντασίας σου. Όλο το τραγούδι, ιδανικά παράφωνα. 

Παίζεις; 

Υ.Γ. 

Υ.Υ.Γ. Το τρένο, είναι τόσο, τόσο άσχημο- τραγικό τραγούδι
Υ.Υ.Υ.Γ. Συνοπτικά: