Jesus or Dan?

That is the question...

Which side are you on boys? 

Which side are you on?

Η παραστρατημένη

La Traviata, ο Γιάννης κι ο Λευτέρης.
Αρέσει ο Γιάννης... Αρέσει πολύ... Είναι δέκα χρόνια μεγαλύτερος από τον Σάκηηηηη και δέκα φορές γοητευτικότερος κι αυτό μόνο πρέπει να ξέρουμε κορίτσια. Το συζητούσα με τα κορίτσα στο γιαουρτάδικο. Ύστερα καθώς περπατούσα εγώ και το γιαούρτι το μυαλό μου, μου έπαιζε επικίνδυνα παιγνίδια. Έβλεπα τον Γιάννη σε κάθε βήμα. Πρελούδιο η παραστρατημένη στα διαπασών της και main course τα
παιδιά και ο Λευτέρης... Οι εικόνες του Γιάννη, να πέφτουν η μία πίσω από την άλλη, χωρίς έλεος, χωρίς ανάσα. Ο Γιάννης με λαγνεία να ποζάρει διαφορετικά σε κάθε "γι'αυτούς που το σεβάστηκαν"
Κοίταξα το γιαούρτι, ήταν λευκό με λίγη σοκολάτα, τίποτα παράξενο. Με στέβια ήταν έλεγε... Δεν ξέρω... Το είχα συνδυάσει με λίγη κολοκυθόσουπα και δύο χυμούς με μήλο...

  Κι ύστερα, μου έχουν δημιουργηθεί κάποιες απορίες από την τρέχουσα επικαιρότητα. Ο Αλέξης τα βράδια κλαίει στην αγκαλιά της  Περιστέρας που ο Γιάννης είναι καύλα κι έχει  πάρει όλα τα φώτα;

Λες να γίνουμε όλες φώτα; Αν είναι η αγάπη αμαρτία, θα βγω να το φωνάξω  "μελατρία"

 Η Μελατρία θα γυρίσει ή τζάμπα θα φωνάζω;

'Εχεις πέσει στο 0 και λες "έπιασα πάτο, δεν πάει

παρακάτω", τους αρνητικούς αριθμούς τους έχεις υπ'όψιν σου;

Και τώρα δώσε λίγη βάση στους παρακάτω στίχους. Μην προσπεράσεις απλά, διάβασε τους κι αφιέρωσε λίγο χρόνο να σκεφτείς και να δεις τον εαυτό σου μέσα σ'αυτούς... Κι ίσως κυλήσει ένα δάκρυ... Μη φοβηθείς, ίσως έτσι ξεπλυθεί η ασχήμια από το παραμύθι σου...

lyrics:

Άιντε σαν χορεύουν τα καγκέλια κοριτσάκια με τα γέλια!
Ωπωπωπωπωπωπωπωπωπωπω....
Τι καημός...
Ωπωπωπωπωπωπωπωπωπωπω....
Θα τρελαθώ!
Άιντε χόρεψε το καγκελάκι όμορφο μου κοριτσάκι!
Ωπωπωπωπωπωπωπωπωπωπω....
Τι καημός...
Ωπωπωπωπωπωπωπωπωπωπω....
Θα τρελαθώ!
Άιντε παίξε μας το καγκελάκι...
Ωπωπωπωπωπωπωπωπωπωπω....
Τι καημός...
Ωπωπωπωπωπωπωπωπωπωπω....
Θα τρελαθώ!

Υ.Γ. Τάκη, έχω πάθει αγκύλωση!
Υ.Υ.Γ. #Varoufakiiiii <3

Είναι μακέτο τούτο το έργο

Νταγκράθια Ντελαθελθόλα: ένας κυνικός, μινιμαλιστής γατούλης που θα ερωτευτεί έναν μουγκό παπαγάλο. Η μητέρα του παπαγάλου μία νεκροζωντανή μπριζόλα, δε θέλει ο γιος της να μπλέκει με ερμαφρόδιτους... 

Μπορεί η καρδιά σου ν'αντέξει τη συνέχεια; 

Υ.Γ. Τάκη, βγάλε τη γραβάτα σου όπως ο Αλέξης και έλα να παίξουμε! 

Paradise lost. H.A.V.O.C

Θα έπρεπε να διαβάζω, αλλά τριγυρίζουν διάφορα, έντονα στο κεφάλι μου! Η A! Nα το! Μη! Ααααα δεν είναι μεγάλη υπόθεση τελικά! Θα έλεγα μάλιστα ότι είναι και ευχάριστη! Σηκώθηκα στις 05και κάτι σήμερα. Έφαγα το πρωινό μου στις 0630 και το μεσημεριανό μου πριν τις 1100. Πριν κοιμηθώ για μεσημέρι, το πραγματικό μεσημέρι, σκέφτηκα πώς ο Αύγουστος που θα έρθει, θα σηματοδοτήσει το πέρασμα! Ίσως είναι ο καλύτερος Αύγουστος του κόσμου. Βέβαια αλλάζοντας πλευρό, άνοιξα τα μάτια μου και μου χτύπησα θυμωμένα το κεφάλι μονολογώντας "Όχι τον Αύγουστο. Τώρα."
Μέχρι τότε, έχω να τραβήξω ακόμα πιο μεγάλο ζόρι! Είμαι σα ζόμπι. Υπάρχουν ολόγυρα γροθιές και αντί να τις μπλοκάρω, τις παίρνω και τις χώνω στο στόμα μου βαθιά. Ξερνάω, δεν μπορώ να πάρω ανάσα, αλλά επιμένω να μην τις αποφεύγω και κάποιες μάλιστα να τις θωρώ χέρια γλυκά ανοιχτά.
Θέλω πολύ να έρθει ένα χέρι ανοιχτό, να μου κάνει πατ-πατ, να πιάσει το δικό μου και να το κρατήσει σφικτά. Να μην το αφήνει ρε παιδί μου για κανέναν λόγο. Αυτή μόνο η σκέψη με βοηθάει να συνεχίσω αυτή τη στιγμή. Ότι κάπου εκεί στον Αύγουστο μου, θα βουτήξω σε μία θάλασσα ουρλιάζοντας από ανακούφιση όσο είμαι στον αέρα, θα μπω μέσα στο νερό ν'αφήσω το τελευταίο δάκρυ -όπως τότε στα 50 μέτρα, που σ'άφηνα οριστικά πίσω μου- και μόλις αναδυθώ... Αχ μόλις αναδυθώ!...

Υ.Γ. Τάκη υπάρχει, το είδα με τα μάθια μου!
Βέβαια όπως σοφά είπε ένας φίλος "Μπορεί να γνωρίστηκαν χθες!"

Empty Jack Peterson, empty.

capricorn, raining pleasure.

Κουτσ κουτσ κουτσ; ε... ΝΟ!

Υ.Γ Τάκη, θα πάμε στο καζίνο. Κούτσα κούτσα! Τάκη κι η κουτσή Μαρία πηγαίνει, εμείς γιατί να μην πάμε; Τώρα που έσπασε ο διάολος το ποδάρι του;! Μπας και βγάλουμε κάτι κουτσά στραβά..!

Το τελευταίο είναι ο Ποσειδώνας, 18:15

"Είμαι καλά" να λες!
Για όσες φορές μπήκες σε ξένα παπούτσια που σε στένευαν. Για όλες τις νύχτες που αποκοιμήθηκες κλαίγοντας. Για τις αγκαλιές που έδωσες και έμεινες με άδεια χέρια...
"Είμαι καλά" να λες...
Για τα λόγια που υπερεκτίμησες και δεν έπρεπε. Για το χώρο που έδωσες και τελικά έμεινε κενή η θέση δίπλα σου. Για όλες τις φορές που ξέμεινες σε άδειους δρόμους. Για όλους τους θυμούς που δεν έλεγξες. Για ό,τι σκόρπισε. Για ό,τι δεν τηρήθηκε. Για τα ψίχουλα που αρκέστηκες να πάρεις.
"Είμαι καλά" να λες.





Υ.Γ Αντίο.

Je suis Charlie.

The missing piece meets the Big O

Το τέλος έχει η.

_  Μείνε ακίνητη.

_ ...και τώρα, πώς θα τρέξω, πώς θα φύγω μακριά με τόση η;

Βίβιαν

κΕφάλαιο 1ο


"Ήταν λάθος η στιγμή, λάθος το μέρος" 

Εμείς φτιάχνουμε τις στιγμές, όχι οι στιγμές τους ανθρώπους. Ίσως οι μόνοι που βρέθηκαν τη λάθος στιγμή στο λάθος μέρος, να ήταν αυτοί στην "Καζαμπλάνκα"











κΕφάλαιο 2ο

Κοίτα έξω έχει πιάσει καλοκαίρι... Γούατσου γουάτσουπ ε γουάτσου χέι, γουάτσου γουάτσουπ ντε λα γουάτσουπ, γούατσου γουάτσουπ ε γουάτσου χέι, ολ δε λέιντις ιν δε χάουζ, λετ μι χίαρ γιού σέι "γιέ γιέε"








κΕφάλαιο 3ο

Έχουν μπει οι στόχοι. Είμαι κινούμενο ον. Είστε κινούμενοι; Είστε στόκοι; Εν τέλει, Τέλη, κορό τέλει;

Αποφασιστική. Αμέ! 

Υ.Γ  Οι αναρτήσεις μου, αποτελούν καθαρά προϊόν μυθοπλασίας και ουδεμία σχέση έχουν με πρόσωπα, καταστάσεις ή με σένα Τάκη παλιοαρχίδι ή με το κεφάλι του κόκκινου δράκου ή Νίνα Νίνα Νίνα φάε ένα λουκάνικο. Και ντελαπόνγκο και ντελαπόνγκο, ε και καλή χρονιά!

Υ.Υ.Γ Θύμισέ μου οπωσδήποτε, να σου πω το "γιατί":

Παρήγγειλα σουβλάκια μόλις

Μου τελειώνουν τα φυστίκια... Νομίζω ότι θα βγω στους δρόμους ν'αναζητήσω φυστίκια με αλάτι. Χρειάζομαι τόσο το αλάτι, όσο και το φυστίκι.

Συνάντησα δε ένα φυστίκι αλλιώτικο. Άδειο. Πόνεσε η ψυχή μου. Σπάραξε. Το έβαλα ανάμεσα σε άλλα φυστίκια και τολμώ να πω, πως έδειχνε το πιο χαρούμενο! Το πιο πληθωρικό. Υποθέτω ότι τα φυστικία καθώς ήταν πολυάσχολα μέσα στο σακουλάκι, δεν παρατήρησε κανένα το κενό του. Συμβαίνει άραγε το ίδιο και με τους ανθρώπους;

Αγαπημένη μου Αυστρία. 1

Αγαπημένη μου Αυστρία,

 Υποθέτω ότι είσαι χώρα. Δε θα το αναζητήσω στο γοογλε, θα σε βάλω στο μυαλό, σα να 'σαι χώρα. Μέσα σου έχεις ένα σημαντικό κομμάτι μου. Καιρό τώρα δε νιώθω τίποτα. Ζορίζω τον εαυτό μου να λούζεται με δράματα μήπως και καταφέρω να καώ στη φωτιά τους, αλλά και πάλι νιώθω σαν κουταλάκι. Δε νιώθω θλίψη που είμαι άδεια, γιατί νιώθω γεμάτη. Δε νιώθω χαρά που νιώθω γεμάτη, γιατί είμαι άδεια.
 Θα θυμάμαι το πρόσωπό σου. Δε θα έχω κοντά την αγκαλιά σου... Ίσως όλος αυτός ο περασμένος χρόνος να ήταν η προετοιμασία. Ίσως ήσουν αέρας τα περασμένα χρόνια για να με βοηθήσεις να μεγαλώσω. Να, ξέρεις, νοερά και πραγματικά, αν δεν υπήρχες εσύ, ίσως να μην τα είχα καταφέρει... Μετρούσα τις μέρες ανάποδα για τη μεγάλη έξοδο και είμαι ακόμα στους ίδιους τοίχους. Μα φταίω εγώ. Ιδρυματισμός;
 Αγαπημένη μου Αυστρία, έχεις μέσα σου ένα κομμάτι μου, που κρύβει μέσα του ένα κομμάτι μου. Πάντα όταν το αγγίζω και το βλέπω, γίνομαι παιδί. Όσο πιο πολύ μεγαλώνω, τόσο πιο παιδί νιώθω κοντά του. Κι όλα τα ξεχνάω αμέσως. Μαγική η δύναμη που έχει η οικογένεια που χτίζεις. Μαγικό κάποιος να ξέρει τι σκέφτεσαι όταν ακούς τους άλλους να μιλάνε και τη σιωπή σου να ουρλιάζει. Να σκουντάει χαριτωμένα το πόδι σου κάτω από τα θρανία, τα τραπέζια και τις μύτες των άλλων.
 Αγαπημένη μου Αυστρία, κάποτε είχα μία παράξενη οικογένεια. Είχε τρία αρσενικά και ένα θηλυκό. Το βασανισμένο θηλυκό, ήταν πάντα βασανιστικά εκεί. Το μεγάλο αρσενικό, βασανιστικά δεν ήταν ποτέ εκεί. Είχα ένα αδελφό που έμοιαζε με άνεμο και ένα αγόρι που του άφησα το αληθινό ρήμα και το όνομά μου.
 Αγαπημένη μου Αυστρία, σε φιλώ γλυκά. Πρέπει να μεγαλώσω τώρα. Υπόσχομαι όμως, να μη μεγαλώσω ποτέ! Καλό βράδυ.