Θα έπρεπε να διαβάζω, αλλά τριγυρίζουν διάφορα, έντονα στο κεφάλι μου! Η A! Nα το! Μη! Ααααα δεν είναι μεγάλη υπόθεση τελικά! Θα έλεγα μάλιστα ότι είναι και ευχάριστη! Σηκώθηκα στις 05και κάτι σήμερα. Έφαγα το πρωινό μου στις 0630 και το μεσημεριανό μου πριν τις 1100. Πριν κοιμηθώ για μεσημέρι, το πραγματικό μεσημέρι, σκέφτηκα πώς ο Αύγουστος που θα έρθει, θα σηματοδοτήσει το πέρασμα! Ίσως είναι ο καλύτερος Αύγουστος του κόσμου. Βέβαια αλλάζοντας πλευρό, άνοιξα τα μάτια μου και μου χτύπησα θυμωμένα το κεφάλι μονολογώντας "Όχι τον Αύγουστο. Τώρα."Μέχρι τότε, έχω να τραβήξω ακόμα πιο μεγάλο ζόρι! Είμαι σα ζόμπι. Υπάρχουν ολόγυρα γροθιές και αντί να τις μπλοκάρω, τις παίρνω και τις χώνω στο στόμα μου βαθιά. Ξερνάω, δεν μπορώ να πάρω ανάσα, αλλά επιμένω να μην τις αποφεύγω και κάποιες μάλιστα να τις θωρώ χέρια γλυκά ανοιχτά.
Θέλω πολύ να έρθει ένα χέρι ανοιχτό, να μου κάνει πατ-πατ, να πιάσει το δικό μου και να το κρατήσει σφικτά. Να μην το αφήνει ρε παιδί μου για κανέναν λόγο. Αυτή μόνο η σκέψη με βοηθάει να συνεχίσω αυτή τη στιγμή. Ότι κάπου εκεί στον Αύγουστο μου, θα βουτήξω σε μία θάλασσα ουρλιάζοντας από ανακούφιση όσο είμαι στον αέρα, θα μπω μέσα στο νερό ν'αφήσω το τελευταίο δάκρυ -όπως τότε στα 50 μέτρα, που σ'άφηνα οριστικά πίσω μου- και μόλις αναδυθώ... Αχ μόλις αναδυθώ!...
Υ.Γ. Τάκη υπάρχει, το είδα με τα μάθια μου!
Βέβαια όπως σοφά είπε ένας φίλος "Μπορεί να γνωρίστηκαν χθες!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου