μέντα-δίκταμο-σημειώσεις

Τι έγραφα λοιπόν εκείνο το βράδυ με την μέντα, πριν τον γάμο:

Τελειώνει ο χρόνος; 

Περίπτωση Ι,
Είσαι στη δουλειά. Κοιτάζεις το ρολόι. Κάποιος έχει ξεχάσει να φέρει τους δείκτες μία ώρα πίσω. Νιώθεις ότι έχεις μία παραπάνω ώρα δουλειάς.

Περίπτωση ΙΙ, 
Είναι μεσημέρι. Είσαι στο κρεβ(β)άτι σου. Είναι Κυριακή. Το βράδυ δουλεύεις. Δε θες τίποτα να σε βγάλει έξω από τα ζεστά μυρωδάτα σκεπάσματα. Κοιτάζεις πόση ώρα απομένει. Ένα ρολόι είναι δια μαγείας ρυθμισμένο αυτόματα στον καινούργιο χρόνο. Νιώθεις σαν να τον νίκησες. Μία ώρα δώρο.

Προβληματισμός,
Σ'ένα ρόφημα μέντας με λίγο δίκταμο και δύο φέτες λεμόνι, πέντε περίπου κόκκοι πιπεριού, τι γεύση θα έδιναν; 

Έχεις βάλει ποτέ θερμαντική στην είσοδο του πρωκτού σου; 

Έχεις ποτέ νιώσει "ερωτευμένος" με κομμάτια; π.χ. Νιώθω να ερωτεύομαι τους βόθρους των ανθρώπων. Σφαγιτιδικός και υπερκλείδιος. Οι βόθροι που προκαλούν διαστολή στις κόρες μου. Ολάκερη διαστολή στο σύμπαν.

Ανάμεσα σε όλα τ'άλλα θέλω να φάω λουκάνικα. Πολλά λουκάνικα. Να πάω με χάρη και να προφέρω "100 μπεγλίν μπγάτβουστ" . Παρέα με τον Νίκο, τα παζλ-ελιές μας και τον κύριο παππού! 

Κι ύστερα πήγαμε στον γάμο.