ΧΘΕΣ ΒΡΑΔΥ: 10 εούρος και κάτι ψιλά. στο μπορντό πορτοφολάκι
Ήττα. Έχουμε κολλήσει εκεί... Ζω για ένα όνειρο μ'αυτή την ομαδάρα να φτάσουμε κάποια στιγμή στο γάμμα! Κι ίσως εκεί στο γάμμα, γάμμα, γάμμα, κλέψουμε και μία μυρωδιά από το άλφα. Γάμα το, εγκαινιάζουμε λοιπόν τη σεζόν με μία ήττα, ένα ροζ φιόγκο και ένα χαριτωμένο διάστρεμμα! Φεύγω. Πνίγω τον πόνο μου σε ένα ζαχαροπλαστείο. Πνίγω τον πόνο μου μπουκωμένη με σοκολάτα και μπόλικο πάγο.
ΠΡΩΙ: 5 εούρος και κάτι ψιλά. στο μπορντό πορτοφολάκι
Πάω στο μάθημα. Και βήμα άλμα, βήμα άλμα. Σήμερα κατάλαβα ότι με ενοχλεί να ακούω κοριτσάκια να τραγουδάνε όλες μαζί τραγουδάκια. Η φάση που ξεκινάει μία να τραγουδάει με πόνο ψυχής και μετά μπαίνουν και όσες πιστές χορωδία. Σήμερα είχαν πιάσει Βέρτη! "Θέλω να με νιώσεις" μέσα μου... και μετά;! Και βήμα άλμα. βήμα άλμα. Βιβλιοπωλείο, τραβάω μία όλο το βιβλίο! Τα λεφτά μου βγαίνουν να πάρω και ένα στιλό. Μπλε. Τον πήρα.
ΜΕΣΗΜΕΡΙ: κάτι ψιλά. στο μπορντό πορτοφολάκι
Έχω μείνει σχεδόν χωρίς λεφτά. Έχει χαθεί η κάρτα μου. Έχω καλή σχέση με την αναβλητικότητα. Δεν έχω εκδώσει άλλη κάρτα ( Όσο πρόλαβα να χρησιμοποιήσω την ατάκα "κάρτες δέχεστε" πρόλαβα. Ήμουν χαρούμενη εκείνη την περίοδο) Έχω βιβλιάριο με τα λίγα τελευταία.
Μπαίνω σε τράπεζα 1.
Τραβάω χαρτάκι 188. Βλέπω φωτεινό πινακάκι 103. Πιάνω τον πρώτο παππού
_ Όταν λέει 103, εννοείται ότι πάει 104, 105, 106,.. 110..120..150..180; Δεν έχει γίνει λάθος;
_ Όχι έτσι πάει! Θα περιμένεις λογικά δυόμιση ώρες περίπου.
_ (Του δίνω με ένα τεράστιο χαμόγελο το χαρτάκι μου) Καλή σας μέρα!
Παππούς γελάει! Κόρη φεύγει! "Δε μπορεί" λέω "θα "έπεσα στη λάθος τράπεζα"
Τράπεζα 2.
Μπαίνω. (Με τα χίλια ζόρια, αφού με είχε πιάσει νευρικό γέλιο. "Παρακαλώ κοιτάξτε την κόκκινη ένδειξη" όχι μωρή, δεν την κοιτάω. Κάθε φορά για να μπω σε μία τράπεζα το ίδιο σκηνικό, έχει δει πρώτα όλη η τράπεζα μία ηλίθια παγιδευμένη σε ένα γυάλινο κλουβί να της τρέχουν σάλια από τα γέλια. Πάνε οι καλοί καιροί που σκάγαμε με κουκούλα, γυαλιά, κράνη, καλσόν και δε μας έλεγε κανένας τίποτα. Τσκ τσκ τσκ). Μπήκα. Τραβάω χαρτάκι 553. Βλέπω φωτεινό πινακάκι 221. 221! 221! 221! 221! Απελπισμένη πιάνω τον πρώτο παππού.
_ Συγγνώμη, τι συμβαίνει σήμερα και έχουν γιορτή οι τράπεζες;
_ Δεν έχεις ξανάρθει ε;
_ Όχι, έχω ξανάρθει μία φορά για να βγάλω κάρτα!
_ Και που είναι η κάρτα σου;
_ Χάθηκε.
Παππούς γελάει! Κόρη κοιτάει το χαρτάκι 553, το πινακάκι 221, κοιτάει παππού και λέει με τσαχπινιά "ποιος τα θέλει τα λεφτά, εγώ φεύγω από δω". Κόρη κοιτάει απεγνωσμένη την ουρά που έχει σχηματιστεί για να βγει ο κόσμος από την τράπεζα. Κόρη μπαίνει στην ουρά. Αυτή η ουρά την πλήγωσε πολύ είναι η αλήθεια. Παππούς έρχεται και σκουντάει την κόρη.
_ Μήπως είχες έρθει καλοκαίρι;
_ Ναι! Ήταν τέλος Ιουλίου!
Παππούς γελάει. Απομακρύνεται. Κόρη του φωνάζει χαρμόσυνα μέσα στον χαμό "Καλό καλοκαίρι". Πάππους της ρίχνει ένα τελευταίο πανέμορφο χαμόγελο. Κόρη στριμώχνεται μαζί με καινούργιο παππού και το Π του στο γυάλινο κλουβί για να φύγει. Περνάνε κάποια μαγικά δευτερόλεπτα μαζί, κόρη ανοίγει πόρτα, κρατάει πόρτα, βγαίνει Π, βγαίνει παππούς. Παππούς ρίχνει ατάκα
_ Θέλεις χαρτομάντιλα παιδί μου;
Στραβώνω δαχτυλάκια έτοιμη να πω ψέμα
_ Ναι και μου τρέχει η μύτη από το πρωί και ψάχνω χαρτί! (-1 έουρος)
ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΒΑΘΥ: -1 έουρος από τα ψιλά. στο μπορντό πορτοφολάκι
Έχουμε κάνει κάμποσα χιλιόμετρα περπατώντας στο ταρτάν. Και γύρω-γύρω και γύρω-γύρω. Και μου μιλάει και τον ακούω. Ο ένας από τους σωματοφύλακες. Και του μιλάω και με ακούει. Και γύρω-γύρω και γύρω-γύρω. Το ψάρεψε στον αέρα χθές και σήμερα ήπιαμε τον καφέ της παρηγοριάς. Με βοήθησε να φάω! Οι καφέδες δικοί μου, το λιγότερο για την ψυχανάλυση. (-3 έουρος και 60 λεπτά). Και έρχεται και ο άλλος! Αλλαγή βάρδιας. Με βοήθησε να πιω κάτι γλυκό. Και περπάτα-περπάτα. Έχουν μείνει 80 λεπτά του εούρος. Αγοράζω το βραδινό μου, που το βρήκα σε προσφορά. Τυρογαριδάκια από ντελικατέσεν -50% επειδή λήγουν σε 4 μέρες. (-59 λεπτά). Χαζεύω σαν μαγεμένο κοριτσάκι μία νυχτικιά.
Ονειρεύομαι μία μέρα να είμαι πλούσια και να γυρίσω να την πάρω! Να την φοράω και να νιώθω σεκσι. Να αφήσω μουστάκι και τρίχα παντού, (και στις μασχάλες!) να συνεχίσω να τρέφομαι με τζατζίκι μόνο και σε κάθε πανσέληνο να πλέκω τα λαδωμένα μαλλιά μου πλεξούδες και να περνάω χρόνο με τον εαυτό μου.
Και έκπληξη. Τον βουτάω από τον αυχένα!
_ Τα κόκκινα γυαλιά σου, που τα έχεις αφήσει;
Χαμογελάει. Κάποιος του έριξε το ποτηράκι με τα ψιλά. Τα μαζεύει γρήγορα. Μου φωνάζει "Περίμενε!"
Ένας άνδρας στη μέση του δρόμου, ανάμεσα σε τόσο κόσμο να μου φωνάζει "Περίμενε!". Είμαι ή δεν είμαι η πιο ευτυχισμένη κοπέλα του κόσμου;
_ Ο άνδρας σου που είναι;
_ Πάει Ντάνιελ, έφυγε. Αλλά δεν είναι δικός μου!
_ Αυτός είναι; (δείχνοντας τον σωματοφύλακα)
_ Όχι, ούτε αυτός!
_ Γιατί έφυγε;
_ ... (σήκωσα τους ώμους με γκριμάτσα "δεν ξέρω") Για πες, ποιος ήταν πιο όμορφος;
_ Εσύ
_ Έχεις δίκιο, δεν τον θέλουμε είναι άσχημος!
_ Όχι εντάξει δεν είναι άσχημος.
_ Καλά, θα του πω ότι είδα εσένα να ζηλέψει
Μετράει τα ψιλά του. Είχε 6 και κάτι έουρος και έπρεπε να μαζέψει 10 εούρος για να πάει σπίτι.
_ Ρε 'συ, έχεις πιο πολλά από εμένα! Κάτσε πάρε και αυτά. (-21 λεπτά)
ΒΡΑΔΥ ΒΑΘΥ: μπορντό πορτοφολάκι
Καλή σας νύχτα!
Υ.Γ ξέρεις πια τι κάνεις όπου βλέπεις πορτοκαλί γράμματα! Τα πορτοκαλί τα πατάς. Συνοδεύουν τον παραλογισμό. Υο.
Υ.Υ.Γ το να περιμένω στις τράπεζες είναι κάτι που υπάρχει στη λίστα με τα όσα με κάνουν χαρούμενη. Λες να πρέπει ν'αναθεωρήσω τη λίστα μου;
Υ.Υ.Υ.Γ λες να το γυρίσω σε παππούδες;
Υ.Υ.Υ.Υ.Γ και επειδή ξέρω ότι ανυπομονείς για την κάθε καινούργια βλακεία που "γράφω", εσύ, φανταστικέ μου αναγνώστη, κατεβαίνοντας λίγο πιο κάτω στη σελίδα, στο πλαίσιο "θες να σε ειδοποιώ;" (αν διαβάζεις από κινητό, επέλεξε "προβολή έκδοσης ιστού" για να εμφανιστεί κανονικά το αριστούργημα) μπορείς να συμπληρώσεις το mail σου ή το mail όσων μισείς και έτσι να μην χάσεις ποτέ ξανά post. Ποτέ. ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ.
Ήττα. Έχουμε κολλήσει εκεί... Ζω για ένα όνειρο μ'αυτή την ομαδάρα να φτάσουμε κάποια στιγμή στο γάμμα! Κι ίσως εκεί στο γάμμα, γάμμα, γάμμα, κλέψουμε και μία μυρωδιά από το άλφα. Γάμα το, εγκαινιάζουμε λοιπόν τη σεζόν με μία ήττα, ένα ροζ φιόγκο και ένα χαριτωμένο διάστρεμμα! Φεύγω. Πνίγω τον πόνο μου σε ένα ζαχαροπλαστείο. Πνίγω τον πόνο μου μπουκωμένη με σοκολάτα και μπόλικο πάγο.
ΠΡΩΙ: 5 εούρος και κάτι ψιλά. στο μπορντό πορτοφολάκι
Πάω στο μάθημα. Και βήμα άλμα, βήμα άλμα. Σήμερα κατάλαβα ότι με ενοχλεί να ακούω κοριτσάκια να τραγουδάνε όλες μαζί τραγουδάκια. Η φάση που ξεκινάει μία να τραγουδάει με πόνο ψυχής και μετά μπαίνουν και όσες πιστές χορωδία. Σήμερα είχαν πιάσει Βέρτη! "Θέλω να με νιώσεις" μέσα μου... και μετά;! Και βήμα άλμα. βήμα άλμα. Βιβλιοπωλείο, τραβάω μία όλο το βιβλίο! Τα λεφτά μου βγαίνουν να πάρω και ένα στιλό. Μπλε. Τον πήρα.
ΜΕΣΗΜΕΡΙ: κάτι ψιλά. στο μπορντό πορτοφολάκι
Έχω μείνει σχεδόν χωρίς λεφτά. Έχει χαθεί η κάρτα μου. Έχω καλή σχέση με την αναβλητικότητα. Δεν έχω εκδώσει άλλη κάρτα ( Όσο πρόλαβα να χρησιμοποιήσω την ατάκα "κάρτες δέχεστε" πρόλαβα. Ήμουν χαρούμενη εκείνη την περίοδο) Έχω βιβλιάριο με τα λίγα τελευταία.
Μπαίνω σε τράπεζα 1.
Τραβάω χαρτάκι 188. Βλέπω φωτεινό πινακάκι 103. Πιάνω τον πρώτο παππού
_ Όταν λέει 103, εννοείται ότι πάει 104, 105, 106,.. 110..120..150..180; Δεν έχει γίνει λάθος;
_ Όχι έτσι πάει! Θα περιμένεις λογικά δυόμιση ώρες περίπου.
_ (Του δίνω με ένα τεράστιο χαμόγελο το χαρτάκι μου) Καλή σας μέρα!
Παππούς γελάει! Κόρη φεύγει! "Δε μπορεί" λέω "θα "έπεσα στη λάθος τράπεζα"
Τράπεζα 2.
Μπαίνω. (Με τα χίλια ζόρια, αφού με είχε πιάσει νευρικό γέλιο. "Παρακαλώ κοιτάξτε την κόκκινη ένδειξη" όχι μωρή, δεν την κοιτάω. Κάθε φορά για να μπω σε μία τράπεζα το ίδιο σκηνικό, έχει δει πρώτα όλη η τράπεζα μία ηλίθια παγιδευμένη σε ένα γυάλινο κλουβί να της τρέχουν σάλια από τα γέλια. Πάνε οι καλοί καιροί που σκάγαμε με κουκούλα, γυαλιά, κράνη, καλσόν και δε μας έλεγε κανένας τίποτα. Τσκ τσκ τσκ). Μπήκα. Τραβάω χαρτάκι 553. Βλέπω φωτεινό πινακάκι 221. 221! 221! 221! 221! Απελπισμένη πιάνω τον πρώτο παππού.
_ Συγγνώμη, τι συμβαίνει σήμερα και έχουν γιορτή οι τράπεζες;
_ Δεν έχεις ξανάρθει ε;
_ Όχι, έχω ξανάρθει μία φορά για να βγάλω κάρτα!
_ Και που είναι η κάρτα σου;
_ Χάθηκε.
Παππούς γελάει! Κόρη κοιτάει το χαρτάκι 553, το πινακάκι 221, κοιτάει παππού και λέει με τσαχπινιά "ποιος τα θέλει τα λεφτά, εγώ φεύγω από δω". Κόρη κοιτάει απεγνωσμένη την ουρά που έχει σχηματιστεί για να βγει ο κόσμος από την τράπεζα. Κόρη μπαίνει στην ουρά. Αυτή η ουρά την πλήγωσε πολύ είναι η αλήθεια. Παππούς έρχεται και σκουντάει την κόρη.
_ Μήπως είχες έρθει καλοκαίρι;
_ Ναι! Ήταν τέλος Ιουλίου!
Παππούς γελάει. Απομακρύνεται. Κόρη του φωνάζει χαρμόσυνα μέσα στον χαμό "Καλό καλοκαίρι". Πάππους της ρίχνει ένα τελευταίο πανέμορφο χαμόγελο. Κόρη στριμώχνεται μαζί με καινούργιο παππού και το Π του στο γυάλινο κλουβί για να φύγει. Περνάνε κάποια μαγικά δευτερόλεπτα μαζί, κόρη ανοίγει πόρτα, κρατάει πόρτα, βγαίνει Π, βγαίνει παππούς. Παππούς ρίχνει ατάκα
_ Θέλεις χαρτομάντιλα παιδί μου;
Στραβώνω δαχτυλάκια έτοιμη να πω ψέμα
_ Ναι και μου τρέχει η μύτη από το πρωί και ψάχνω χαρτί! (-1 έουρος)
ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΒΑΘΥ: -1 έουρος από τα ψιλά. στο μπορντό πορτοφολάκι
Έχουμε κάνει κάμποσα χιλιόμετρα περπατώντας στο ταρτάν. Και γύρω-γύρω και γύρω-γύρω. Και μου μιλάει και τον ακούω. Ο ένας από τους σωματοφύλακες. Και του μιλάω και με ακούει. Και γύρω-γύρω και γύρω-γύρω. Το ψάρεψε στον αέρα χθές και σήμερα ήπιαμε τον καφέ της παρηγοριάς. Με βοήθησε να φάω! Οι καφέδες δικοί μου, το λιγότερο για την ψυχανάλυση. (-3 έουρος και 60 λεπτά). Και έρχεται και ο άλλος! Αλλαγή βάρδιας. Με βοήθησε να πιω κάτι γλυκό. Και περπάτα-περπάτα. Έχουν μείνει 80 λεπτά του εούρος. Αγοράζω το βραδινό μου, που το βρήκα σε προσφορά. Τυρογαριδάκια από ντελικατέσεν -50% επειδή λήγουν σε 4 μέρες. (-59 λεπτά). Χαζεύω σαν μαγεμένο κοριτσάκι μία νυχτικιά. Ονειρεύομαι μία μέρα να είμαι πλούσια και να γυρίσω να την πάρω! Να την φοράω και να νιώθω σεκσι. Να αφήσω μουστάκι και τρίχα παντού, (και στις μασχάλες!) να συνεχίσω να τρέφομαι με τζατζίκι μόνο και σε κάθε πανσέληνο να πλέκω τα λαδωμένα μαλλιά μου πλεξούδες και να περνάω χρόνο με τον εαυτό μου.
Και έκπληξη. Τον βουτάω από τον αυχένα!
_ Τα κόκκινα γυαλιά σου, που τα έχεις αφήσει;
Χαμογελάει. Κάποιος του έριξε το ποτηράκι με τα ψιλά. Τα μαζεύει γρήγορα. Μου φωνάζει "Περίμενε!"
Ένας άνδρας στη μέση του δρόμου, ανάμεσα σε τόσο κόσμο να μου φωνάζει "Περίμενε!". Είμαι ή δεν είμαι η πιο ευτυχισμένη κοπέλα του κόσμου;
_ Ο άνδρας σου που είναι;
_ Πάει Ντάνιελ, έφυγε. Αλλά δεν είναι δικός μου!
_ Αυτός είναι; (δείχνοντας τον σωματοφύλακα)
_ Όχι, ούτε αυτός!
_ Γιατί έφυγε;
_ ... (σήκωσα τους ώμους με γκριμάτσα "δεν ξέρω") Για πες, ποιος ήταν πιο όμορφος;
_ Εσύ
_ Έχεις δίκιο, δεν τον θέλουμε είναι άσχημος!
_ Όχι εντάξει δεν είναι άσχημος.
_ Καλά, θα του πω ότι είδα εσένα να ζηλέψει
Μετράει τα ψιλά του. Είχε 6 και κάτι έουρος και έπρεπε να μαζέψει 10 εούρος για να πάει σπίτι.
_ Ρε 'συ, έχεις πιο πολλά από εμένα! Κάτσε πάρε και αυτά. (-21 λεπτά)
ΒΡΑΔΥ ΒΑΘΥ: μπορντό πορτοφολάκι
Υ.Γ ξέρεις πια τι κάνεις όπου βλέπεις πορτοκαλί γράμματα! Τα πορτοκαλί τα πατάς. Συνοδεύουν τον παραλογισμό. Υο.
Υ.Υ.Γ το να περιμένω στις τράπεζες είναι κάτι που υπάρχει στη λίστα με τα όσα με κάνουν χαρούμενη. Λες να πρέπει ν'αναθεωρήσω τη λίστα μου;
Υ.Υ.Υ.Γ λες να το γυρίσω σε παππούδες;
Υ.Υ.Υ.Υ.Γ και επειδή ξέρω ότι ανυπομονείς για την κάθε καινούργια βλακεία που "γράφω", εσύ, φανταστικέ μου αναγνώστη, κατεβαίνοντας λίγο πιο κάτω στη σελίδα, στο πλαίσιο "θες να σε ειδοποιώ;" (αν διαβάζεις από κινητό, επέλεξε "προβολή έκδοσης ιστού" για να εμφανιστεί κανονικά το αριστούργημα) μπορείς να συμπληρώσεις το mail σου ή το mail όσων μισείς και έτσι να μην χάσεις ποτέ ξανά post. Ποτέ. ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου