προσπαθεια νουμερο 2

η γκομενα σου σε κερατωνει! 

ειπα εμμεσα, σε εναν φιλο μου τις προαλλες και εκεινος νομιζε πως του λεω παραμυθια. ισως δεν καταλαβε... πολυ πιθανο.. ισως να καταλαβε...
στενοχωριεμαι, γιατι στο παρελθον ξερω ποσο πολυ τον στενοχωρησε η ιδια ακριβως ιστορια με καποια αλλη πρωταγωνιστρια. και εκεινοι, οσοι τωρα ξερουν και λεγονται φιλοι μοναχα απο πισω του το συζητουν κι ας θυμουνται ποσο πονεσε τοτε. κι ειναι καλο παιδι.
βεβαια, παντα, οι αληθειες γινονται αληθειες οταν θελουμε να τις ακουσουμε. καποιοι δεν εχουν τον τροπο να τις πουν. καποιοι δε θελουν να τις ακουσουν. καποιοι, δεν εχουν τον τροπο να το τεκμηριωσουν και φοβουνται το τζαμπα μπαχαλο ή μία πιο βαθια απατη. καποιοι πιστευουν οτι τα παραμυθια πονανε λιγοτερο απο τις αληθειες.. καποιοι, ενω ξερουν ή ακομα και να μην ηξεραν, δεν μπορουν να ειναι υπευθυνοι απεναντι στους αλλους και για τα θελω τους, ειναι ικανοι να τους πονεσουν... και καποιοι πρεσβευουν οτι, μονος σου φτανεις στην αληθεια σου. ολα ειναι τοσο ψεματα, οσο και αληθειες.
εγω παντως οταν θα το χρειαστεις θα ειμαι εκει.