Κώδικας ηθικής μεταξύ θηρευτών

 Θα κάνω μία άσκηση, θα δοκιμάσω να γράψω κάτι για σκύλους, που να μην έχει καμία σχέση με σκύλους. 

 Πόσο κοντά μπορώ να πάω δίχως να αγγίξω; Πόσα σχετικά με αυτό δεν πρέπει να αναφέρω ακόμα κι αν δεν πω την λέξη την ίδια; Ξέρεις το μυαλό πολύ εύκολα κάνει συνδέσεις. Σε κάποια πράγματα δημιουργεί μερικές, σε κάποια περισσότερες. Όχι, όχι, δε μου αρέσει η άσκηση αυτή. Θα βρω κάτι άλλο. 

 Α! Να θα σου πω μία άσχετη ιστορία. Νέο σύμπαν. 

 Μία φορά κι έναν καιρό μπήκαν σε ένα μπαρ ένας χειριστής γερανού, ένας προγραμματιστής δίχως όνομα, μία τύπισσα που επισκεύαζε ασανσέρ, ένα ρομπότ που γράφει ποιήματα. Κάποιοι από αυτούς, θα ήθελαν να είναι κάτι άλλο. Κάποιοι είναι στ' αλήθεια και κάτι άλλο. Κάποιοι είναι κάτι άλλο μα το κρατούν κρυφό. Δεν μπορώ να προχωρήσω σε αποκαλύψεις μα μπορώ, δίχως να κάνω αντιστοίχιση να δώσω και τις δεύτερες ταυτότητες. Μιλάμε για άτομο που υπνοβατεί σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό από το τελευταίο δρομολόγιο ως την αυγή. Κάποιο άτομο είναι τεχνικός ραδιοφώνου σε μία πόλη φάντασμα και κάποιο κατασκευάζει ψεύτικα λουλούδια. Το πιο εντυπωσιακό; Ένα άτομο που στην πραγματικότητα έχει γυρίσει το διάστημα, είναι ένα τεράστιο αρχείο αναμνήσεων και μεταφράζει άριστα όλες τις παλιές νεκρές γλώσσες. Συγκρατήσου Ελενάκι, μην πεις τάχα πως η «αγάπη» είναι νεκρή γλώσσα. Είπαμε, καμία αναφορά σε κανένα γνωστό σύμπαν του σύμπαντός μου. Προσπάθεια επιδιόρθωσης του αναπνευστικού μηχανισμού με νέα στοιχεία. Εσύ από την άλλη, όσο εγώ θα προσπαθώ σε παρακαλώ, μην κάνεις μαντεψιές στενές. Όχι, δεν υπνοβατεί ο χειριστής γερανού και δεν κατασκευάζει ψεύτικα άνθη η γυναίκα. Το ρομπότ δεν ταξίδεψε το διάστημα και ο προγραμματιστής, δεν επισκευάζει ραδιόφωνα. Είδες, πάντα λίγο θα σε βοηθώ. Δεν είμαι δα και καμία εντελώς κυνική. 

 Τι θα άλλο θα μπει μέσα στο σύμπαν; Μα φυσικά μία βιοτεχνία παπουτσιών. Βγάζει μονάχα ένα παπούτσι. Όχι ένα σχέδιο, δεν εννοώ αυτό. Βγάζει από κάθε σχέδιο μόνο αριστερό ή δεξί. Στο υπόγειο βρίσκεται ένας σταθμός δεδομένων. Μοιάζε με στοά, αλλά δεν έχει έξοδο. Μέσα υπάρχουν δύο δωμάτια. Μία ταμπέλα νέον έξω από κάθε πόρτα. Αριστερά όπως βλέπω εγώ, γράφει «εργαστήριο αποκατάστασης ήχου». Δεξιά «Εργαστήριο ανακύκλωσης σκέψεων». Μοιάζει λίγο σαν σε αποσύνθεση, αλλά μάλλον όχι, κάτι υπάρχει, δεν μπορεί. Τη βιοτεχνία με το διάσημο μουσείο σφαλματών στα δεξιά όπως βλέπω εγώ, χωρίζει μία ξεραμένη λίμνη. 

 Πρέπει να φύγω τώρα. Θα επιστρέψω ίσως. Να θυμηθώ πως έμεινα στο σημείο, που μπήκαν όλοι σε ένα μπαρ.