Πρώτη Αυγούστου

  Αποφάσισα σήμερα ν' ανοίξω το μαγαζάκι μολονότι κανονικά Δευτέρες και Τρίτες είμαστε κλειστά. Είναι η πρώτη μέρα, του τελευταίου μήνα του καλοκαιριού και κάπως σα να χαίρομαι που τελειώνει. Κάποτε δε μου άρεσε καθόλου το καλοκαίρι. Κυρίως δε μου άρεσε η άνοιξη κι αυτό μάλλον επειδή έφερνε το καλοκαίρι. Μία βαριά θλίψη απλωνόταν μέσα μου κάποιες ανοιξιές. Τρεις μήνες, που δε θα μπορούσα να πάω στους σταθμούς μου και γενικά δε θα είχα γεμάτες μέρες και δε θα έβλεπα τα πρόσωπα τα αγαπημένα τα καθημερινά. Τρεις μήνες, τι να τους κάνεις όλους αυτούς; 

 Με τον καιρό αυτό το άλλαξα. Πλέον μου αρέσουν όλα τόσο πολύ. Όλα έχουν τη χάρη τους και σε όλα μπορείς να βρεις ψωμί ώστε να είσαι δημιουργικός. Έκτος ίσως από αυτό το καλοκαίρι. Αντί να εστιάζω στην ταινία ή έστω σε κάτι άλλο, εστιάζω στον χρόνο που φεύγει. Μου κάνω ενέσεις «ο καθένας έχει τον δικό του ρυθμό» κλπ, αλλά η ζωή είναι σκληρή. Η ζωή είναι μία ζούγκλα και γίνεται ολοένα και σκληρότερη. Ω βάβυ, βάβυ είναι ένας άγριος κόσμος, που έλεγαν και οι τσάντες.

μία τσάντα 
(ξεκάθαρη τοποθέτηση προϊόντος) 

 Προσπαθώ, όχι τόσο σκληρά όσο η σκληρή ζωή, να κάνω μία αποτοξίνωση από τις οθόνες. Κάποτε είχα τα cojones να κλείνω τα κινητά, να σβήνω τα σόσιαλ, να χάνομαι από τη χώρα για κάμποσους μήνες. Τώρα λέω ότι θα κάνω αποτοξίνωση, επιστρέφω στους αγαπημένους μου φίλους τα βιβλία για να γιατρευτώ και καταλήγω να τα βγάζω φωτογραφίες. Τράτζικ. 

 Κάποτε έλεγα ότι δεν υπάρχει αγάπη. Δεν ήθελα καν να λέω τη λέξη κι έτσι την αντικατέστησα με τη λέξη «πορτοκάλι». Μου πέρασε αυτό με την αντικατάσταση. Έπειτα έλεγα πως δεν υπάρχει αγάπη, αλλά θα την φέρω εγώ στον κόσμο, θα ματώσω και θα την γεννήσω και έτσι είχα σκοπό, αν έκανα μία κόρη να την έλεγα Αγάπη. Δεν τα έχω καταφέρει ως τώρα. Κάποτε, πίστευα ότι δεν μπορείς ποτέ να οδηγηθείς σε ένα ασφαλές συμπέρασμα αν δεν έχεις εξετάσει όλα τα στοιχεία και δεν έχεις ακούσει όλες τις ιστορίες. Πίστευα ότι αυτό που πιστεύουν οι πολλοί δεν είναι απαραίτητα το σωστό ή το καλό. Ακόμα τα πιστεύω αυτά. Αλλά πια σκέφτομαι πως τα στοιχεία και τις ιστορίες, υπάρχουν παράγοντες που μπορούν να τα αλλοιώσουν. Το «σωστό» μου και το «καλό» μου, δεν είναι απαραίτητα το «σωστό» και το «καλό» όλων και πως δύσκολα δύο άτομα μπορούν να συμφωνήσουν απόλυτα σε κάτι, πόσο μάλλον όλοι μας. Είναι σοκαριστικό πως, αυτό το τελευταίο δεν είναι ακόμα ευκόλως αντιληπτό από πάρα μα πάρα μα πάρα πολύ κόσμο, αλλά είναι τόσο εύκολα κατακριτέο.

 Τώρα θα κλείσω το μαγαζάκι. Θα βάλω ξανά στην τσάντα τον Πεσσόα. Νίκησε η οθόνη βλέπεις ξανά. Και αυτή κύριες και κύριοι ήταν η πρώτη μέρα του Αυγούστου. Μία μέρα που ίδρωσα πολύ και μάζεψα πολλές βιταμίνες, μία μέρα που ακόμα δεν έχω αποφασίσει πως είναι ο πληθυντικός του Αύγουστου και που πήγα μία βολτίτσα τον Φερνάντο. Τοκάτα και φούγκα και μούγκα και στρούγκα και ρε και Μπαχ και αχ και βαχ.