Το βουνό κι η πέτρα κυνήγησαν την Αννέτα μετά την πτώση, μα η Αννέτα ταξίδευε με το μυαλό της σε άλλους κόσμους και δεν άκουγε τίποτα από τις φωνές τους και τα γέλια των περαστικών. Ίσως είχε πολύ δυνατά τη μουσική στο αμάξι της. Ίσως είχε πολύ δυνατά τη μουσική στο μυαλό της! Το βουνό πάντως έβαλε τα δυνατά του. Έτρεχε πίσω από το αμάξι, φώναζε «φιλενάδα ο προφυλακτήρας σου», τέντωσε το χέρι με τον προφυλακτήρα και της χτύπησε το πίσω μέρος... Τίποτα η Αννέτα! Γύρισε το βουνό κι είδε την πέτρα που το κοιτούσε γεμάτη απορία. «Έλα, πρέπει να τη βρούμε, έτσι κάνουν οι μυστικοί σούπερ ήρωες»...
Ξέρετε, θα σταθούμε λίγο στην Αννέτα, ή μάλλον καλύτερα στη γεύση που μας άφησε η εικόνα της Αννέτας. Η Αννέτα ήταν μαγική. Μία μαγική φιγούρα μέσα στα φώτα της πόλης. Μία Αννέτα σε μία δική της σφαίρα μέσα στην «κανονικότητα». Μία Αννέτα που εγώ, το αόρατο βουνό, ταυτίζομαι μαζί της. Που γύρω της ο κόσμος χαλάει, μα εκείνη αιθέρια δεν περπατεί, κυλάει. Δεν τη νοιάζει τίποτα κι όλα τη νοιάζουν, γι' αυτό δε μας άκουσε, ήταν απασχολημένη. Μία Αννέτα παραμύθι. Που ο κόσμος της χαλάει, αλλά εκείνη κυλάει. Όπως η ζωή.
Ναι, αυτό είναι έρωτας, αυτό είναι η ζωή. Η Αννέτα, οι Άννετες. Αυτή είναι η ελπίδα. Όσο υπάρχει έστω ένας που θα σε καταλάβει, που θα μαζέψει τα κομμάτια σου, θα φάει τον κόσμο για να σε βρει, θα σε εξυμνήσει κι ύστερα ας χαθεί, θα υπάρχει ελπίδα. Θα υπάρχει το όνειρο Αννέτα. Θα υπάρχουν τα παραμύθια, η κατανόηση και οι τρύπες στο χωροχρόνο. Στο χάος. Σε κάθε χάος, στολισμένο με λαμπιόνια και μη. Θα τον αλλάξουμε τον κόσμο Αννέτα!
Έτσι το βουνό κι η πέτρα οδηγώντας το αμάξι μέσα στο Χ.Χ. (Χριστουγεννιάτικο Χάος, για να είμαι κι εμπορική) τη βρήκαν αρκετούς δρόμους και στιγμές πιο κάτω. Στόχος επετεύχθη. «Είμαστε στ' αλήθεια σούπερ ηρωίδες πέτρα» είπε ικανοποιημένο το βουνό, «Ναι, είμαστε» είπε γεμάτη χαρά η πέτρα. «Πέτρα, ο έρωτας είναι και κόκκινος, έχεις δίκιο»
«Το ξέρω μαμάμα, έχεις λίγο νερό, διψάω...»
Υ.Γ. Το κείμενο περιέχει περίπου 17 φορές τη λέξη «Αννέτα»
Υ.Υ.Γ. Αννέτα, έφτασε στ' αυτιά μου που είναι το τσαρδί σου και ήρθε η ώρα να σας ζητήσω επίσημα συγγνώμη για όσες φορές έχω έρθει με την μπάντα μου και απλά χαχανίζουμε, ουρλιάζουμε και βαράμε τα κλαξόν κάνοντας «πρόβα». Πόσο μικρός είναι ο κόσμος, ε!
Υ.Υ.Υ.Γ. Το στολίδι θα έπρεπε να λέει Xmas ρε παιδιά κι ο Χριστούλης θα έπρεπε να είναι στη θέση του... Και δε με ανησυχεί που δεν το καταλάβατε. Δε με ανησυχούν οι στατιστικές οι θλιβερές. Δε με ανησυχούν τα λόγια λόγια. Με ανησυχεί που είστε βωβοί αυτοί που ξέρετε γιατί πράγμα μιλάω, που πάντα ξέρατε.
Υ.Υ.Υ.Υ.Γ. Κάνω τρομερή προσπάθεια φέτος, ένα μήνα πριν μάλιστα, να πιστέψω και να ταίσω το εσωτερικό μου χάος με χριστούγεννο, για να μπορέσω να το παρουσιάσω ωμό, ώστε η κάθε πέτρα μου, να χτίσει όπως επιθυμεί το βουνό μέσα της. Ένα πράγμα όμως δεν μπορώ να καταφέρω με επιτυχία. Να παρουσιάσω αθόρυβα/ουδέτερα τη φάση/ρόλο του Ιωσήφ. Δηλαδή ώπα κάπου!
Υ.Υ.Υ.Υ.Υ.Γ. Έχω κάποιες αρνητικές σκέψεις για το Hugo. Θα επανέλθω αργότερα μαζί με τον Ιωσήφ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου