De gustibus et coloribus non est disputandum

Ο Κώστας ο Γιαντάμης είναι τελικά φυστικοθεραπευτής. Μάλιστα! Φυστικοθεραπευτής! Μέσα σε όλο αυτό το χάος, υπάρχει κι ένας άνθρωπος που ασχολείται με κάτι σταθερό και άκρως προσοδοφόρο, όσο δηλαδή θα υπάρχουν φυστίκια. Βλέπεις την άρνηση να αφαιρέσω το ύψιλον από το φυστίκι ε; Βλέπεις μήπως και τη μαγεία απλωμένη σχετικά με το καινούργιο επάγγελμα που έμαθα ότι υπάρχει;Ναι, μάλιστα, αλήθεια, υπάρχει!Εννοείται ότι δεν ρώτησα για λεπτομέρειες, αφού αποφάσισα για ό,τι σχετίζεται με τον Κώστα τον Γιαντάμη, να το αφήνω να έρχεται από μόνο του σιγά σιγά σαν την επίδραση που έχει η παρακεταμόλη που μόλις κούμπωσες.
 Εικάζω αυτή τη φορά, ότι το να είναι κάποιος φυστικοθεραπευτής δεν έχει να κάνει με κάτι πεζό τύπου «έχουν ευρύτομο, ψύλλα, σκολύτη ή σεπτορίωση οι φυστικιές, πάμε να ψεκάσουμε» αλλά με κάτι έλεγκαν-τ- τύπου ανάκλινδρο τσέστερφίλντ, (όχι τύπου τσέστερφιλν) και απεγνωσμένα σικάτα φυστίκια καθισμένα πάνω στο ανάκλινδρο πηγαίνουν στον Κώστα για να αφήσουν τα κομμάτια τους. Ο Κώστας ξέρει πως να διεισδύει στα άδυτα της ψυχής ενός φυστικιού και το κυριότερο, ξέρει πώς να τα θεραπεύει. Δε θέλω να σκεφτώ προς το παρόν κάτι παραπάνω ως προς τη μέθοδο που ακολουθεί. Δε θέλω να σκεφτώ τίποτα άλλο. Θα έρθει από μόνο του.

 Σε αυτό που θέλω να σταθώ προτού κλείσω αυτή την καταχώριση, είναι το «περί ορέξεως... κολοκυθόπιτα» ή πιο σωστά, ότι «περί γεύσεων και χρωμάτων ουδείς λόγος». Θα τα βάψω όλα! Όλα, με ακούς;

ΚΩΣΤΑΣ ΓΙΑΝΤΑΜΗΣ

 Λίγες μέρες πριν, καθόμουν σε μία σκάλα κι έτρωγα λίγο χοτ ντογκ καντινιάρικο. Περίμενα για να δω το πρόσωπό του, το οποίο για την ιστορία, έχει σφηνώσει ανάποδα μέσα στη λεκάνη και θα το δω μία και καλή στους επόμενους δύο μήνες κάποια στιγμή. Αλλά δεν είναι αυτό το σημαντικό. Το σημαντικό είναι η στιγμή που σαν κεραυνός εν αιθρία μπήκε στη ζωή μου ο Κώστας ο Γιαντάμης. 

 Ο Γιαντάμης μου έχει χαρίσει άφθονο γέλιο αυτό το λίγο που τον ξέρω. Τί τον ξέρω δηλαδή, τώρα τον μαθαίνω. Εικάζω πως είναι μάστορας, ίσως υδραυλικός. Ίσως μεσήλικας, ίσως κι όχι. Ο Κώστας ο Γιαντάμης ίσως δεν έχει καμία σχέση με τον παππού στο κάδρο στο ακόμα για λίγο δωμάτιό μου. Ίσως και να έχει. Για ΄μενα ο Κώστας, ίσως είναι Κωστής και δεν είμαι ακόμα καθόλου σίγουρη αν είναι ή όχι λαικό παιδί. 

 Κάθε φορά που γελάω με κάτι, το γέλιο μου συνεχίζεται όταν φέρνω στο νου μου τον Κώστα. Μπορεί να μην έχει καμία μα καμία σχέση με ότι με έκανε να γελάσω, μα τελευταία έχει κάθε σχέση με ό,τι με κάνει να συνεχίζω να γελάω. Ο Κώστας, ήρθε σχεδόν την ίδια στιγμή με τον Rachmaninoff. O Rachmaninoff ήρθε την ίδια στιγμή σχεδόν με τον Ραχούλ, που ήρθε σχεδόν την ίδια στιγμή με τους dead Kennedys.