Αναρχία, χωροταξία κι όσπρια

 Κι έμεινε λίγο λιγότερο.
Ήρθα σήμερα σε ένα πάρκο που είχα έρθει ξανά πριν περίπου δεκαπέντε χρόνια. Ερχόμενη εδώ ένιωθα φοβερή νύστα. Σίγουρα δε θα είχα κουράγιο να συνεχίσω τις δουλειές μου και σίγουρα υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να αποκοιμηθώ στο τιμόνι. Βρήκα μία όμορφη γωνία με θέα άπειρο πράσινο και κάτι μυγάκια που χόρευαν στον ήλιο κι αποκοιμήθηκα. Τελευταία νιώθω να μου αρέσει πολύ να μένω μέσα στο αμάξι. Να ακούω μουσική που μου αρέσει, να παίρνω υπνάκους και να σταματάω σε γωνιές να παρατηρώ τον κόσμο.
 Κατά τα άλλα τελευταία έχω κάνει αρκετές επισκέψεις σε χώρους που βοηθούν τα μωρά να έρθουν στον κόσμο. Έπεσε πολύ μωρό από γνωστούς και φίλους τελευταία. Η όλη φάση αντί να αρχίσει να με ζεσταίνει, με παγώνει θα έλεγα. Είναι όλα τόσα τυποποιημένα. Σαν τις επισκέψεις στα νεκροταφεία, στα νοσοκομεία και σε εορτάζοντες από υποχρέωση. Παρατηρούσα τον κόσμο και ήταν όλα τόσο ίδια, ίδια σχόλια, ίδιες «χαρές», ίδιες πυτζάμες. Αναρωτιέμαι αν τα μυγάκια που χορεύουν στον ήλιο έχουν τέτοια στην κοινωνία τους. Φαντάζεσαι να υπήρχε ένα μαιευτήριο μυγακίων; Θα συνεχιζόταν η ζωή τους κανονικά ή μόλις έπεφταν μερικές ακτίνες ήλιου θα τα ξεχνούσαν όλους κι όλα και θα άρχισαν τον ξέφρενο χορό;
 Σε άλλα νέα δε βρέθηκε καμία λύση με το σπίτι ακόμα, γι' αυτό το πλάνο που τώρα έχει γίνει πλάνο Α, είναι η επιστροφή και η ανακαίνιση. Εννοείται πως τίποτα δεν αρχίζει κι αν αρχίσει όλα θα γίνουν τελευταία στιγμή, Εξαρτάται από ποια μεριά στο παγκάκι «ζωή» θα κάτσω να αγναντέψω και να με φρικάρει η ιστορία ή να χτυπήσει παλαμάκια όταν με χάρη σήμερα 29-10 συνειδητοποιώ ότι χόμπι μου είναι «ένας όμορφος υπνάκος σε διάφορα μέρη».
 Σε άλλα άλλα νέα, όταν πηγαίνω να πάρω ρουχαλάκια πάλι δεν νιώθω κάτι. Νομίζω ότι θα υπάρξει πρόβλημα στο δέσιμο και θα φταίω εγώ. 'Ή θα φταίει ότι δε θα είσαι η Αγάπη. Από την άλλη εγώ θα σταθώ να σε βοηθήσω στα πράγματα που θα μπορούσες να είσαι. Αλλά εγώ είμαι ένας σκληρός, γιγαντοτεράστιος βράχος χωρίς συναισθήματα. Βέβαια εσύ θα είσαι μία Φακή που θα λειτουργεί με το ένστικτο, χωρίς κοινωνία, μόνο με μερικά κομμάτια που πειραματικά σου βάζω συχνά να ακούς. Ίσως το ένστικτο με ακουμπήσει και γίνει έκρηξη και σπάσω σε χίλια κομμάτια. Υπόσχομαι, ότι θα βάλω τα δυνατά μου να μην πατήσω κανένα φρένο κι αντισταθώ. Σίγουρα δεν ευνοεί η κατάσταση της συνεχούς περιπέτειας να εστιάσω, αλλά δεν ευνοεί ούτε και η κατάσταση του «φυσιολογικού» γιατί μου κόβεται η ανάσα. Μπορεί να είναι και η μέρα... Η μέρα ξεκίνησε πολλά υποσχόμενη με μία μουντάδα και κατέληξε να ανεβάσει 1000000 βαθμούς ζέστη και να είμαι οριακά να λιποθυμήσω.
 Σε άλλα άλλα άλλα παλιά, χρωστάω πάνω μου μία άγκυρα, τόσο σταθερή, μα και τόσο έτοιμη να σπάσει και να πετάξουν 1000000 πουλιά όταν εκείνη αποφασίσει ή όταν καταφέρεις και την ακουμπήσεις. Θυμάμαι ήθελα να γράψω πολλά πράγματα, αλλά το πάρκο με ηρέμησε και ξέχασα.

Λευκός άγγελος

 Δυστυχώς δεν μπορώ ακόμα να συγκεντρωθώ και να γράψω αυτά που πρέπει να γράψω για να τελειώνω. Ψάχνω διαρκώς κατάλληλα σαλόνια κι όταν αυτά τα βρίσκω, τότε με συνεπαίρνει η όρεξη να ξεχυθεί από μέσα μου αυτό που θέλω να γράψω. Απόψε με συνοδεύει ένας λευκός άγγελος. Σήμερα έγινε μία αναγγελία. Σήμερα έγινε μία φασαρία. Απόψε σταμάτησα στη μέση του νερού και πέρασα από τη θέση αστερίας-πτώμα, στη θέση ζωντανός αστερίας κι έπειτα άρχισα να κάνω μανιταράκια.
 Η στιγμή που βρίσκομαι κάτω από την επιφάνεια, μέσα στο νερό νιώθω ότι είναι μία μεγαλειώδης στιγμή τόσο για το σώμα μου όσο και για το μυαλό μου. Όλα γύρω μου ή που σωπαίνουν, ή που διατηρούν τον ήχο που έχει το αγαπημένο μου σαλόνι στο κέντρο της πόλης.
 Λίγο πολύ η αίσθηση στο σαλόνι και στο νερό, μου φυσάει την ίδια ηρεμία. Το ίδιο τίποτα και συνάμα την ίδια απόλυτη έμπνευση.
 Καθώς σκάλιζα την βιβλιοθήκη μου λίγο νωρίτερα, βρήκα ένα βιβλίο που δε θυμόμουν ότι είχα αγοράσει.

Ενθουσιάστηκα καθώς λογικά αυτό που με ώθησε να αγοράσω αυτό το βιβλίο, ήταν ένα άλλο βιβλίο που κάποτε ο συμμαθητής μου ο Σάββας μου είχε δωρίσει. Αυτό το βιβλίο, θυμάμαι πως μόλις το διάβασα είπα «είναι ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει».

Πράγματι μέχρι και σήμερα παραμένει ένα εξαιρετικό, κορυφαίο ανάγνωσμα και βίβλος που χάραξε μία υπέροχη ζωή. Ξεφύλλισα λοιπόν την απόλυτη συλλογή και μου έμειναν για απόψε προίκα δύο πράγματα. Η «μεταμόρφωση» του Κάφκα και ένα «rosebud» μυστηριώδες να σκεπάζουν απαλά τον θάνατό.
 Θα επιστρέψω σε αυτά μόλις έχω ολοκληρώσει τη βουτιά μου από τον βυθό «ερέθισμα» στην επιφάνεια «κατάκτηση». Μέχρι τότε θα κάνω διάλειμμα. Θα περιμένω κούπες να κρυώσουν. Θα βάλω σε μία τάξη τις αναμνήσεις μου και θα ολοκληρώσω τα όσα πρέπει να γραφτούν για να σε υποδεχτώ με ηρεμία. Το μυαλό μου θα είναι ή στο περίεργα όμορφα τρενάκι του τώρα, ή στο συντρίμμι του παρελθόντος. Θα είμαι καλά όμως μην μου ανησυχήσεις ποτέ. Θα είμαι το ίδιο καλά με κάθε φορά που βρίσκομαι στο αγαπημένο μου σαλόνι στο κέντρο της πόλης, ή κάτω από την επιφάνεια, μέσα στο νερό. Στα όποια να ξέρεις πάντα σε κουβαλάω στο νου μου.

Υ.Γ. Ξέχασα να σου πω, πως αν η παράδοση δε θελήσει να κάνει ένα βήμα πίσω, τότε τα παραμύθια θα κάνουν πέντε βήματα μπροστά. Φακή θα σε φωνάζω!

Earl Dorian

 Πολύ καλή φάση. Είμαστε σε φάση φθινοπωράκι. Σαν τσίκι τσίκι που παρέμεινε στις στροφές του πλέον συμπιεσμένου βινυλίου. Σαν earl grey που ξέρεις κι εκτιμάς πολύ, αλλά έχεις καιρό να πιεις προκειμένου να εξερευνήσεις άλλους κόσμους, ΑΛΛά σήμερα πήρες και ζέστανες χούφτες και καρδιές. Σαν τζαζούλα, σαν καπουτσίνο που συμπαθείς, σα να οδηγείς και να σε καυλώνει τόσο πολύ το κομμάτι που μόλις έβαλε το ραδιόφωνο, οπότε αποφασίζεις να μην φτάσεις στον προορισμό σου ακόμα.

 Τι ωραίο το φθινοπωράκι! Σήμερα έκλεισε σχεδόν ένας μεγάλος κύκλος που αδιάφορα τον μεγάλωνα και τον μεγάλωνα και τον μεγάλωνα χρόνια πολλά για να μην τον κλείσω. Καλά έκανα τελικά! Πόσα πράγματα ίσως ήταν αλλιώς αν δεν είχα κάνει αυτές τις επιλογές και αυτή τη μεγάλη βόλτα... Εν τέλει αποφασίζω πως τίποτα δεν έχασα και με πιο γεμάτο δισάκι τερματίζω. Έζησα, δεν έτρεξα. 

 Δαντέλα, Φιλαδέλφεια. Όβερ ήρθε. 

Υ.Γ. Χορεύει βαλς.