Opium

Πριν αρκετό καιρό έβλεπα λέει στον ύπνο μου ότι έκανα γιόγκα. Ήταν η πρώτη μου φορά και ήμουν σε έναν καταπράσινο κήπο. Είχε συννεφιά, αλλά είχε αρχίσει και κάθε μέρα ήταν πιο καλοκαίρι από την προηγούμενη. Αφού κάναμε κάτι παράξενες στάσεις, ήρθε η ώρα για το χαλάρωμα. Στη στάση του πτώματος η δασκάλα μας είπε να συγκεντρωθούμε στον κύκλο της αναπνοής μας. Δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ, διότι, ο ήχος από τα πουλιά ήταν υπέροχος. Με κλειστά τα μάτια, πάνω σε καταπράσινο χορτάρι, υπό τον ήχο του τραγουδιού των πουλιών, το πρόσωπό μου άγγιξαν ψιχάλες βροχής.
Οι ψιχάλες συνέχισαν και τις επόμενες μέρες έξω από τον ύπνο. Δυσκολεύομαι ακόμα να καταλάβω αν είναι από τον ουρανό ή τα δέντρα. Αναρρώνω επιτυχώς. Ήταν μία πολύ δύσκολη περίοδος που μου χάρισε όμως ένα σπουδαίο μάθημα!
Σήμερα βρίσκομαι σε έναν καταπράσινο κήπο και η μέρα είναι συννεφιασμένη ξανά. Κάπου εκεί τον πήρα τηλέφωνο, δεν ξέρω ακριβώς γιατί, αλλά ένιωσα ότι έπρεπε να το ακουμπήσω πάνω του. Σίγουρα δεν είναι ο νέος του τίτλος που με οδήγησε εκεί, αλλά θα έλεγα χωρίς να θέλω να κάνω επίκληση στο συναίσθημα, κάτι πιο θεμελιώδες. Του προσέθεσα στα γεγονότα ένα νέο συμβάν και με μία σιγουριά μου είπε
_Απασφάλισες

Και ξεκίνησε βροχή! Βροχή δυνατή με αστραπές και χαλάζι. Βροχή που άφησε όμως να ευωδιάσει το χώμα.

Και τέθηκαν νέα όρια και τείχη γιγαντιαία και αδιαπέραστα και το κλειδί για τη μυστική πόρτα βρίσκεται τώρα κάπου στην κοιλιά μου. Ένα λεπτό και δεκαεπτά δευτερόλεπτα αργότερα, έμοιαζε σα να πέρασαν πέντε αιώνες. Κι έτσι η βροχή άρχισε να κοπάζει και ο Μάιος φορώντας μία μακριά κόκκινη βελούδινη κάπα εμφανίστηκε στον καταπράσινο κήπο!