Τοστ πλουϊτ

 

Βρέθηκα πάλι στο μυστικό αγαπημένο μου γραφείο. Βρέθηκα ξανά στα στέκια τα παλιά. Σήμερα είναι Κυριακή, χθες ήταν Σάββατο κι αύριο θα είναι Δευτέρα. Η προηγούμενη πρόταση περιγράφει απόλυτα τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή. Η επόμενη πρόταση αναφέρεται στο τι συνέβη νωρίτερα σήμερα το πρωί: Ξύπνησα από βαθύ ύπνο κι άρχισα να τρέχω πανικόβλητη για να ξεράσω κάπου. Κάτι θα με πείραξε μάλλον. Ύστερα αφού άδειασα, κοιμήθηκα ξανά, ξύπνησα και άρχισα να τρώω μία πάστα. Καθώς έτρωγα την πάστα, ένιωσα μία αηδία, σαν να έφαγα κάτι πολύ άσχημο ή σαν να άλλαξε στιγμιαία η πάστα γεύση. Την έφτυσα! Λίγα λεπτά αργότερα ξεχάστηκα και η γεύση της πάστας ήταν πάλι ίδια, έφαγα μερικές κουταλιές και επέστρεψα την υπόλοιπη στο ψυγείο. Υποθέτω ότι αυτά είναι το κύκνειο άσμα του πάρτι των συμπτώσεων (επεισόδιο προπροηγούμενο). Έτσι, για να γελάσουμε λίγο ακόμα βρε αδερφέ.

 Δυστυχώς νιώθω ότι στο φανερομυστικό λιμάνι μου αυτόν τον καιρό, στο σεντουκάκι με τους θησαυρούς μου, στο αγαπημένο μου πλοκ, εκτελούνται υποχρεωτικές εργασίες, για τις οποίες έχω υπογράψει βεβαίως βεβαίως, αλλά μάλλον... Νιώθω εσάνς δημοσίου ότι πλημμύρισε το λιμανάκι. Εσάνς που ταξιδεύει από πασιέντζα και τεράστια διαλείμματα για καϊφε, σε κακής ποιότητας βραδινή σαπουνόπερα και καταλήγει στην εκκλησία την Κυριακή να προσπαθεί να σβήσει την «δίψα» με κόλλυβα τυχαίου μνημοσύνου.

_ Καλός άνθρωπος ο Γιώργος, θειός σχωρέστον. 

_ Μα Μαρία την έλεγαν!

Νιώθω ότι δεν μπορώ να γράψω κανένα παραμύθι. Τώρα. Βουτιά και μέσα στο νερό χωρίς ανάσα. Σσσσσ, αύριο θα είναι Δευτέρα και χθες ήταν Σάββατο. 

 Παρ'όλα αυτά καλοκάγαθή μου πάχνη, μου άφησες στα δάχτυλα έναν ρυθμό. Σαράντα κι έξι παλμούς το λεπτό οι όποιοι από φάλαγγα σε φάλαγγα με κατεύθυνση από το εγώ στον κόσμο αγγίζουν αισίως τους εκατόν ενενήντα τέσσερις και έναν. Ο ένας για να σπάει τον κανόνα. Ο ρυθμός αυτός σήμερα θα γυρίσει το κεφάλι του εσκεμμένα από την άλλη. Πλοτ τουίστ και φαινόμενο της πεταλούδας. Όχι τροφή για σκέψη, όχι. Τροφή για τσίκι, τσίκι, φτου. 

•  Ο Γολιάθ γελάει με την σφεντόνα του Δαβίδ, κοκομπλόκο ο Δαβίδ, πετάει στην άκρη τη σφεντονίτσα. Ο Γολιάθ πλησιάζει τον Δαβίδ και αδέξιος σάματις είναι, πατάει την σφεντονίτσα και του την σπάει. 
• Δούρειος Ίππος παρκαρισμένος έξω από την Τροία, «Έλληνες, Αθηνά χαριστήριον». Τρώες απορούν αν υπάρχει έστω κι ένας άνθρωπος στον πλανήτη που θα άνοιγε την πόρτα πεπεισμένος. Γελάνε. 
• Νώε κάνει κουμάντο στο φόρτωμα. Δεινόσαυροι τρώνε πόρτα από την κιβωτό λόγω ντρες κόουντ. 
• Νεύτωνας το τρώει στο κεφάλι, κλωτσάει νευριασμένος την μηλιά, κάθεται πάλι κάτω και συνεχίζει την προσπάθεια να καθαρίσει το κρεατάκι που σφήνωσε μεταξύ κυνόδοντα και πρώτου προγομφίου. 
• Κολόμβος τρώει φτύσιμο από ζευγαράκι ιθαγενών που φασώνεται στην παραλία. Με τα χίλια ζόρια μετά από πρήξιμο φάση «γουέρ ιζ ακρόπολις;» και μπόλικη γλώσσα του σώματος του έδειξαν «όλο ευθεία». Κατάλαβε λάθος, γύρισε πίσω. 
• Ναπολέων έβαλε τα κλάματα επειδή δεν ήταν αρκετά ψηλός για να μπει στο ρολερ κοστερ. Έκλαψε βουβά γυρνώντας διακριτικά το κεφάλι από την άλλη. Κανένας δεν το είδε αυτό ποτέ. 
• Ιουλιέτα δεν γουστάρει καθόλου τον ηλίθιο που της χαλάει τον κισσό για να τις λέει πίπες κάθε βράδυ. Αν είχε κάτι, ευχαρίστως θα του το πέταγε από το μπαλκόνι κατ' ευθείαν στο δόξα πατρί.
• Στο Χάμελιν δεν έχει ακουστεί ποτέ κανένα πνευστό. Απαγορεύονται. Ξεκάθαρα ήταν όλα ένα ψέμα. 
• Ο Αλαντίν ανατρίχιαζε με τον ήχο που κάνει το ανθρώπινο νύχι πάνω στον μαυροπίνακα, το πιρούνι που πατινάρει σε ένα άδειο πορσελάνινο πιάτο, το πανάκι ενώ τρίβει το λυχνάρι. 
• Ο βάτραχος είπε ψέματα στην χοντρή που τον φίλησε. Είχε βάλει στοίχημα με μερικούς φίλους. Ήταν κι αυτή λιγουλάκι απελπισμένη.
• Αχ Χιονάτη, οι νάνοι έπαιρναν πάντα μάτι. Ο πρίγκιπας δεν ήρθε ποτέ. 
• Ο Βάλτερ το έβαλε στα πόδια, σιγά μην κάτσει να κάνει μαλακίες ο Γουλιέλμος.
• Ο Άγιος Βασίλης είναι αλκοολικός. Κάθε βράδυ πίνει πολύ. Όλα τα βραδιά.

Έχει κι άλλα η ιστορία, δεν αντέχω όμως σήμερα. Είναι εξαντλητικό να κρατάς το μονοκλ για να βλέπεις τις λεπτομέρειες, ιδίως όταν το άλλο μάτι παρτάρει με έκσταση. Χρειάζομαι εξάλλου και λίγο καφέ να ξυπνήσω. Άλλωστε αύριο είναι Δευτέρα και ξέρεις τώρα, οι Δευτέρες είναι Δευτέρες, είτε βρόμικες είτε καθαρές. Ευλόγησον.