20170324

Rio. Carte postale

Σήμερα Παρασκευή, θα ήθελα να πάω να παίξω μπίνγκο. Δεν έχουν όμως άλλες θέσεις κι έτσι μπήκα σε αναμονή. Εμένα δε μου αρέσουν οι αναμονές. Περπατάω παρά περιμένω. Χθες κατέβηκε ένας περίεργος τύπος, που παλιά θα με γοήτευε περισσότερο γιατί έμοιαζε στο πουλάρι στο φουλ βερμπαλιστικό του όμως, πλέον δε με γοήτευσε τόσο, αλλά μου άφησε ένα χαρτάκι για να μελετήσω και κάτι μέσα μου χοροπήδησε σαν φλας. Πριν από αυτόν, μπήκαν τα δύο παιδιά με τις πινιάτες και ψάχνουν για συνεργασία! Απίστευτη η ροή του σεναρίου ε; Μου υποσχέθηκαν εν τέλει ότι θα μιλήσουμε πάλι σύντομα, θα κανονίσουμε για κρυφτό και θα αλλάξουμε τον κόσμο. Βρέθηκα ύστερα σε ένα αυτοσχεδιαστικό σταντ απ στα εγγλέζικα και μαγείρεψα τα παγιωμένα. Η Μαίρη Πόπινς φτιάχνει τυριά! Ο κίτρινος πυρετός ντύθηκε από τον καλοσυνάτο γείτονα ροζ διαμάντι. Θέλω να ζωγραφίσω κι άλλο το σώμα μου. Θα το κάνω. Τρέχω αρκετά, τρώω αρκετά. Όταν κοιμάμαι σκέφτομαι και λύνω διάφορα που χρήζουν επίλυσης. Δεν μπορώ όμως να λύσω το γιγαντιαίο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η σημερινή κοινωνία! Οι μαθητές θα πρέπει να πληρώνονται. Εργάζονται επίσημα 8 ώρες και ανεπίσημα άλλες τόσες.
Μου αρέσει το φιστίκι, το αλάτι, το παγωτό. Όταν μεγαλώσω μάλλον θα μου αρέσει περισσότερο και η όπερα, έχω τάσεις. Έχω ξεπεζέψει και τ'άλογο μου τρέχει, το άλογο του ανθού το σκότωσε ο επιζών. Είμαι χόμπι, δενέχωχόμπι. Ααααα.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου