Blast from the past, η ιστορία με το κρεβ(β)άτι.

 Γι'αυτό το κρεβάτι μου, είναι κρεβ(β)άτι...!
 Αποτελεί φόρο τιμής στο βίωμα και όχι κάποιο κεκαλυμμένο λάθος.
 Πόσα μπερδεμένα κρεβ(β)άτια μπορείς να μετρήσεις στο κείμενο και πόσα στη ζωή σου; Πόσα παραμύθια;
 Πόσους Μάρτηδες μαρτυριάρηδες να πνίγουν τα χέρια σας; -τ'αριστερά κατά προτίμηση. Στ' αριστερά λένε είναι η μεριά της καρδιάς-
 Και τελικά, θα πάμε Λιβαδειά;

Μία μέρα...;

Πόσα τραγούδια τελικά και πόσα γραμμένα γράφτηκαν; Αλλά όχι γενικά πια... τουλάχιστον όχι αυτή τη στιγμή. Σήμερα είσαι εσύ, ο "καθρέφτης". Ένας καθρέφτης που βρωμάει καμένο
σπίρτο. Που για χάρη του τελικά δεν έκανα τόσα χιλιόμετρα, όσα για τα όσα κάποτε δε θα έπεφτα στη φωτιά... Και μιας και ήρθε η στιγμή, αν ο κάποιος επόμενος "καθρέφτης" ήξερε τη σχέση μου με τον Μπακούνιν, ίσως να ντρεπόταν λιγάκι και να μιλούσε μεστά, λιγότερο.
 Οπότε, πάλι ένα ξέρω... πως τίποτα δεν ξέρω.
 Μη με ρωτάς!

Υ.γ. Χρωστάω ένα κολλάζ από γραμμένα, ένα κακόηχο τραγούδι και κάμποσους μονόκερους να ξερνάνε δώθε κείθε. Ωσονούπω (Μία μέρα!). Δρ.