Κλέφτης ρομαντισμός

Ωω, κάνει ΤΟΣΗ ΖΕΣΤΗ. Το sakura ήταν πιο τίμιο από το πράσινο σύννεφο. Η Αθήνα περιμένω να αδειάσει κι άλλο! Σε καλή φάση είναι, αλλά την έχω δει και καλύτερα. Ξεκίνησα να μαζεύω εικόνες από μία Αυγουστιάτικη Αθήνα που μου αρέσει. Αγανάκτησα και με το πρόγραμμα κοψίματος-ραψίματος και γνώρισα ένα άλλο αυτές τις μέρες που θα δοκιμάσω να συνεργαστώ μαζί του. Δεν τον λες και έρωτα με την πρώτη ματιά, αλλά οι σχέσεις θέλουν δουλειά. Αυτό κατάλαβα όταν αναγκάστηκα να ψάξω πώς αλλάζω ταχύτητα και πώς το βγάζω έξω. Τελικά ήταν εύκολο κι αυτό. Ο Φοίβος έχει βγάλει ένα νέο τραγούδι που το πήρα χθες χαμπάρι. Πήρα και δύο φορές την αγαπημένη μου κατηφόρα με αμάξι. Ψηφίζω το μηχανάκι καλύτερο για αυτή την κατηφόρα. Βέβαια ίσως ήταν ο φόβος που δε με άφησε να πατήσω τέρμα το γκάζι. Κυκλοφορώ με μία βεντάλια που κάποιες φορές από την τόση ζέστη που κάνει, δε φυσάει ούτε μία τρίχα μου. Πήρα κι έναν καινούργιο ανεμιστήρα που έχει και τηλεχειριστήριο. Την πρώτη φορά που κάθισα απέναντί του, άφησα από μέσα μου να βγει σχεδόν τραγουδιστά ένα «είμαι ευτυχισμένη». Πήρα και δύο λαγούς. Ψεύτικοι κι αυτοί. Μέσα στα 250 μπουκαλάκια αποφάσισα να βάλω μέσα από μία φακή. Είναι επίσης μία εποχή που ίσως έχω δει τις περισσότερες ανατολές. Ίσως πρώτη φορά που τις κυνηγάω τόσο πολύ. Μαντρουγαδοκυνηγός. Δεν ξέρω αν στο είπα αλλά ψάχνοντας κάτι τις προάλλες για τον «δρόμο», διάβασα την παρακάτω πρόταση: Η τελική του μορφή αποτελεί ένα
roman à clef, συνδυάζοντας αυτοβιογραφικά στοιχεία με φανταστικές διηγήσεις. Έπειτα συνέχισα το ψάξιμο και διάβασα τα παρακάτω: Roman à clef (French pronunciation: ​[ʁɔmɑ̃n‿a kle], anglicised as /roʊˌmɒn ə ˈkleɪ/), French for novel with a key, is a novel about real life, overlaid with a façade of fiction. The fictitious names in the novel represent real people, and the "key" is the relationship between the nonfiction and the fiction. The "key" may be produced separately by the author or implied through the use of epigraphs or other literary techniques.
Created by Madeleine de Scudéry in the 17th century to provide a forum for her thinly-veiled fiction featuring political and public figures, the roman à clef has since been used by writers including Sylvia Plath, John Banville, Truman Capote, Simone de Beauvoir, Ernest Hemingway, George Orwell, Jack Kerouac, Victor Hugo, Blaise Cendrars, Philip K. Dick, Bret Easton Ellis, Jay McInerney, Naguib Mahfouz, John McGahern, Charles Bukowski, Malachi Martin, Saul Bellow, Hunter S. Thompson, James Joyce, and Djuna Barnes.
The reasons an author might choose the roman à clef format include satire; writing about controversial topics and/or reporting inside information on scandals without giving rise to charges of libel; the opportunity to turn the tale the way the author would like it to have gone; the opportunity to portray personal, autobiographical experiences without having to expose the author as the subject; avoiding self-incrimination or incrimination of others that could be used as evidence in civil, criminal, or disciplinary proceedings; and the settling of scores.
Biographically inspired works have also appeared in other literary genres and art forms, notably the film à clef. Και ένιωσα πάλι χαρά γιατί ορίστε, κάπου ανάμεσα σε αυτά τα ονόματα θα μπορούσε να είναι και το δικό μου. Κι ένιωσα και λίγο περισσότερο μπιτ και σώθηκε η κατάσταση. Είμαι κάποιες στιγμές πιο μακρυά για την τρίτη έκδοση του ποιήματος. Έχω πάρει κρύο τσάι πράσινο, με λεμόνι και μέντα και ένα μάφιν κόκκινο βελούδο, που με ξεγελάνε και δε με αφήνουν να λιποθυμήσω εν ειρήνη σε ένα υπόγειο στο κέντρο της πόλης. Όταν μεγαλώσω θέλω να μάθω να φτιάχνω ένα από αυτά τα κεικοειδή πολύ καλά και να μοσχομυρίζουν σε όλο το τεϊποτείον μου! Ο Αύγουστος είναι ο δεύτερος πιο αγαπημένος μου μήνας μετά τον Νοέμβρη και είμαι χαρούμενη πολύ που δε θα πάμε φέτος πουθενά. Έχω αρκετά χρόνια να ρουφήξω άδειο Αθηναϊκό Αύγουστο και είμαι σα μαγεμένη. Πάντα με μπόλικο «και».

Υ.Γ. Είδα όνειρο στον ύπνο μου πως έλαβα τελικά ένα γράμμα! Δεν είχε αποστολέα κι ήταν να ξέρεις πολύ περίεργο!
Υ.Υ.Γ. Και μετά σκέφτηκα ότι τίποτα δεν είναι «τυχαίο». Όλα είναι τόσο σωστά τοποθετημένα κι ας μοιάζουν σα να τα φύσηξε ανέμελα μία βεντάλια. Ή μπορεί και να μην είναι κι απλά με το φύσημα να απέκτησαν όλα νόημα.