Ο πατέρας, το excel. Και η κόρη;

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ.

-Έλα, πεταλουδίτσα μου
στάσου να σε τσακώσω
δεν θα σου τσαλακώσω
καθόλου τα φτερά.
Θα σε ταΐζω ζάχαρη,
θα σου'χω για σπιτάκι
μεταξωτό κουτάκι,
θα ζήσεις μια χαρά.







-Για τη δική σου ζάχαρη,
καθόλου δεν με μέλει
των λουλουδιών το μέλι
μ' αρέσει πιο πολύ.
Κι έχω τον κάμπο τον πλατύ,
τη χλόη τη δροσάτη
βασιλικό παλάτι,
κοπέλα μου καλή.

το πικαρέσκο μου

_Ωχ στάσου.

_Γιατί;
_Μπερδεύτηκα τώρα.
_Γιατί;
_Αν είμαι η Δουλτσινέα, υπάρχω χωρίς τον Δον Κιχώτη;
_Γιατί;
_Αν ήμουν η Αγαύη, πώς έχω σήμερα τόσο γλυκό μέσα μου;
_Γιατί;
_Αν είμαι το ρύζι, είσαι το φύκι. Είμαστε σούσι; Κι αν ναι, είμαστε κάτι τόσο σιχαμένο ή τόσο νόστιμο;
_Γιατί;
_Κι ύστερα, κερδίζει αυτός που κάνει τα λιγότερα λάθη ή αυτός που κάνει τα περισσότερα σωστά;
_Γιατί;
_Specific is terrific!
_Γιατί;
_Άλλωστε το βασικό στοιχείο της επικοινωνίας είναι το "τι καταλαβαίνει" ο άλλος.
_Γιατί;


_Μα μη με ρωτάς συνέχεια.
_Γιατί;
_ Ίσως ζήτα να σου επαναλάβω, ή για να μην κουράζουμε με λόγια, άσε να το υπογραμμίσω με ένα χαμόγελο ασυγκράτητο από τους προσωπικούς μύες.
_Γιατί;
_Δες τον κόσμο με ενσυναίσθηση. Με τα μάτια του άλλου. Ακόμα κι αν δεν συμφωνείς...
_Γιατί;
_Communico
_Γιατί;
_Because it takes two to speak the truth: one to speak and another to hear
_Γιατί;
_Η στάση θα αλλάξει με γνώση. Βιωματικά.
_Γιατί;
_Διότι...

τόσο πολύ, όσο κι αν δεν το νομίζεις

Κόρη ανθούς εμάζωνε
κι ανθούς εκορφωλόγα
και στα κορφωλογήματα
ο βασιλιάς επέρνα
Δυο ρόδα της εζήτηξε
και τέσσερα του δίδει
κι ο βασιλιάς της χάρισε
διαμάντι δαχτυλίδι

Η μάνα τζη εμίλησε

απού το παραθύρι
μωρή βρωμιά μωρή σκυλιά
μωρή μαγαρισμένη
μωρή και δεν εντράπηκες
να πάρεις δαχτυλίδι
Απού χεις δώδεκα αδερφούς
και δώδεκα ξαδέρφια
έχεις κι αρραβωνιαστικό
που πολεμά στα ξένα
Εδά που θα ρθω θα τον δω
να δεις 'ντα θα σου κανώ
όλοι κοντοσιμώνανε
κι η μάνα τους το λέει

Ήρθανε δώδεκα αδερφοί
και δεκαεφτά ξαδερφιά
κι η μάνα και ο κύρης της
με τα
Και το κοντοβασίλεμα
εψυχωμάχε η κόρη
και η μάνα τζη τη ρώτανε
τι θέλεις να σου βάλω
Θέλεις τα μα θελεις τα θα
θέλεις τα βελουδένια
γή θες τα χρυσοπράσινα
που σου φερενε ο Γιάννης
Μηδε τα μα μήδε τα θα
μήδε τα βελουδένια
μήδε τα χρυσοπράσινα
που μου φερεν ο Γιάννης
Θέλω το ρουχαλάκι μου
τούτο το ματωμένο
το άσπρο φουστανάκι μου
για να περάσει ο βασιλιάς
και να το μάθει η χώρα
πως μ' αδικοσκοτώσατε
για ένα ματσάκι ρόδα.  

Μην σκεφτείς έναν ροζ ελέφαντα

Το κακάο ψήνεται
(γιού χα γι γιού χα γιά)
ψήνεται δεν πίνεται
(γιού χα γι αγιά)

Παίζουμε,
πολύ γελάμε
κι όλη μέρα
τραγουδάμε

Υ.Γ Κάπως έτσι παίζεται το παιγνίδι!

Romeo Echo Sierra Tango. India November. Sierra India Lima Echo November Charlie Echo

The lost phonetic "M" of a wanker's erotic story. 

Once upon a time                                                                                         

a pedestrian crossed the line.

Was he a wanker,

or just a walker?

 He looked back at the sidewalk

and then he met another folk.

Was he a walker,

or just a stalker?

The folk looked like a rosemary

and the pedestrian wanted to marry him.

Eggplants dancing all night through,

the traffic lights reminds me of the Zulu!

Our stalker plays poker,

he has the soul of a rocker.

He grabbed the folk and danced Foxtrot.

What was left? ... an empty pot.

And then November came,

one Kilo rain, changed the dance's name.

- It was his fault...

Charlie was the rocker,

still, I don't know if he's a stalker.

He came one day before the court,

but our poor guy was too short.

His Echo was like an X-ray,

too strong but in a silent way.

Charlie-stalker,

now feels like a wanker.

 The judge was Oscar Papa from Quebec

and he was suffering from Tourette's.

" You changed the name of the dance,

you made people lose their chance,

but I- I'll dismiss you from the a- accusations,

be- because rock cau- causes me e- erections."

Our beloved wanker,

went to a cave which was danker...

Then November came again,

the story seems to have no end.

Charlie moved to a Hotel,

where an Indian guy was caressing his shell.

He ordered Whiskey while he was waiting at the lobby,

he was turning round n' round like a zombie.

 He was watching the Yankees on TV,

while he was writing his CV.

Victor the waiter brought his drink,

his white Uniform had stains of the "red ink".

His heart is now danker.

He still acts like a wanker.

The alcohol reminds him of his Juliet,

the folk that once at the sidewalk met.

Our Romeo was about to die in sorrow,

but suddenly came the time of "tomorrow".

He woke up yelling " Bravo Charlie... " to himself,

" ... you brought chaos inside her ".

" You changed the lines and the dance's name

and left her alone just with the blame. "

And then he went to play Golf,

I told you he was a wanker.

I told you so...!

That same night fell asleep

by counting some yellow sheeps!

-Meanwhile, in his dream...

 Three eggplants smelled like wild red roses,

passed a gold gate slowly on white horses.

"We're Alpha, Delta and the greatest Lima,

we're coming from the Sierra Hiroshima.

Tomorrow you are going to die,

make a wish and live a lie."

" I'm Charlie the wanker-stalker

I passed my life by playing poker,

I'm not that bad, but just a rocker

who one day decided to be a walker.

I walked on roads, on streets and highways,

I watched millions of trains moving along the railways,

but just one thing I want to recall,

her smile while we were dancing on the street's dancehall.

I wish to change the dance's name one last time

and touch her lips gently with mine..."

They looked him back with contempt,

For the sake of her, they made an attempt.

" T for two

and A for ash,

N for nerve

and G... that glance!

Finally there will be an O,

which will obligate all to owe their soul..."

The time froze and turned back,

the story now hasn't lack.

So, once upon a time,

a pedestrian crossed the line,

when the traffic lights gave him their sign.

His name was Oscar, hers Rosemary

her hair was wavy like celery.

He took her hand and danced a tango,

under a familiar sound sung by a mango....

p.s.          Somehow my story will never end,

                it's up to you if you concern...!

p.p.s *   ... and I know that "M" is away from the story,

                it's a homage trying to exhume my glory.

         

*pps> proportional pressure support.

 Αυτά! 

Κατέβα

Έτσι νιώθω. Verbal headlock full of silence, brother John. 

Και φωνάζω σε γλώσσες που δεν καταλαβαίνω "Tomame la mano" 

Κι είδα, αλήθεια σου λέω, είδα με τα μάθια μου ξένες θάλασσες... Μα δεν ενθυμούμαι τι γεύση είχαν... Δεν ενθυμούμαι τι υποσχέθηκα στον εαυτό μου... 

Κι άρχισε βροχή. 

Κι είπα σε ένα κορίτσι που το λένε Πέτρα και σε ένα αγόρι που χάριζε πέτρες "μη σταματήσεις ποτέ να κυλάς γιατί, θα χορταριάσεις" 

Εφταμηνίτικο αν είναι, θα είναι πρόωρο; Θα είναι βιαστικό;

Σταύρωσα τα δάχτυλα μου κι είπα ένα ψέμα. Είπα με ένα ύποπτο χαμόγελο πως δε με νοιάζει.

Μα δεν είναι έτσι... 

Και έμεινα για ακόμα μία φορά να μην απαντάω στην ερώτηση, παρ'όλο που ξέρεις τις απαντήσεις, παρ'όλο που πνίγομαι για να σου πω. Μα τα μάθια όμως, κάθε, κάθε φορά λένε τα πάντα. Ουρλιάζουν πιο δυνατά απ'τους περήφανους μου τρόπους.

Και τώρα πρέπει να φύγω. Πρέπει να πάω σε ένα μικιό οχτώ για να μην είναι κοντά σου ο λογισμός μου. Κι εύχομαι αν κι έμαθα δύσκολα πια να κολυμπώ να μην πνιγώ ξανά σ'αλμύρα... Καληνύχτα τραχανά.