Σε κάποια σπείρα;

Το είδα και χαμογέλασα...
"Σε κάποια σπείρα;"
Δεν το άνοιξα γιατί νιώθω μία δυσκολία στη διαχείρισή τους αυτό το διάστημα. Δεν θέλω ν'απαντήσω σε τίποτα. Η Πηνελόπη μέσα μου σήκωσε τα φουστάνια της κι άρχισε να κατηφορίζει νευρικά στο λιβάδι... Κάποιος πίσω της φώναζε για τις σπείρες της και εκείνη κυνηγούσε κάτι πέτρες που έμοιαζαν με αγελάδες και πατάτες, αγνοώντας τις φωνές...
Για κάποιο πούστη λόγο, σήμερα φοράω ροζ. Ένα ροζ βρακί, ένα ροζ μπουστάκι, τα σεντόνια μου είναι ροζ και η κουβερτούλα μου επίσης. Σηκώθηκα το πρωί με το ζόρι να πάρω μία βιταμίνη και τυλίχτηκα με την κουβέρτα γιατί το δωμάτιο ήταν πάγος... Πέρασα από τον καθρέφτη -σήμερα δεν του χαμογέλασα-, ένιωσα μία ταραχή όταν είδα αυτό το ροζ μέσα στον κόκκινό μου χώρο. Με χτύπησε στο μάτι. Το ροζ δε θα έπρεπε να είναι τόσο πολύ μέσα στο κόκκινο. Μου προκάλεσε ένα μικρό μούδιασμα στο στομάχι και ξαφνικά άρχισα να παρατηρώ οτιδήποτε ροζ περνούσε άλλοτε απαρατήρητο... Στο χώρο μου υπάρχει ένας ροζ σάκος, ένα ροζ κουτάκι από τσιχλόφουσκες, κάτι ροζ παπούτσια, μία ροζ λάμπα, ένα ροζ βιβλίο, λίγο ροζ στο κουτί ενός παιγνιδιού... Πάγωσα και άρχισα να αναρωτιέμαι σε ποιο σημείο το έχασα... και τώρα;
Μεγαλώνω, όπου να'ναι λίγο ακόμα... Έβαλα λίγο νερό σε ένα πανέμορφο ποτήρι, έριξα τη βιταμίνη
μέσα και επέστρεψα στο παγωμένο δωμάτιο. Άφησα το πανέμορφο ποτήρι δίπλα στον πανέμορφο στρατό μου από βιβλία και κουκουλώθηκα στο ροζ. Απόψε είχα βάλει το κινητό μακριά και αθόρυβο. Απόψε κάποια στιγμή μέσα στο βράδυ ξύπνησα και έκατσα στην άκρη του κρεβ(β)ατιού και δεν μπορούσα να πάρω ανάσα...Δεν ξέρω τι συνέβη, αλλά ήταν σα να μην μπορούσα να  δώσω εντολή για εισπνοή.. κι ύστερα έβηχα όλο το βράδυ, σα να έχει κάτσει τόνος σκόνης στην τραχεία. Απόψε με πίεζα να κοιμηθώ. Τα διαχειρίζομαι καλύτερα τα όνειρα γαμώτο από τις  συγκρουόμενες πραγματικότητες.
Δεν πήγαινε άλλο... Πρέπει να πέρασε ακόμα μία ώρα... Ήπια το πορτοκαλί υγρό από το πανέμορφο ποτήρι και άρχισα να πατάω τα πλήκτρα lento molto...
Φίλε, μεγαλώνεις... Σε παρακαλώ, μην ξεχάσεις... Να κοιτάς ξανά και ξανά τον τοίχο σου. Και άσε το ροζ από το στομάχι να το σβήσει κάτι allegro assai και μία ακόμα βιταμίνη.