το "γιατί;" εχθρός ή φίλος;

1.η Σάρα και το σαπούνι
(πάτησέ με δυνατά, όπως μου αρέσει...αχ αχ έτσι, ναι.., είμαι ο σύνδεσμός σου πες μου, είμαι;)


2. ο Σωκράτης και η μαιευτική του μέθοδος:
Σύμφωνα με τη μέθοδο αυτή ο Σωκράτης κατά τις συζητήσεις του, προσποιούμενος την πλήρη άγνοια για το θέμα που συζητούσε κάθε φορά, προσπαθούσε μέσα από ερωτήσεις να εκμαιεύσει την αλήθεια από τον συνομιλητή του.
Ουσιαστικά ο Σωκράτης επωμιζόταν το ρόλο της συνείδησης και μέσα από αυτή τη διαδικασία ερωταπαντήσεων δημιουργούσε ένα πνεύμα διαλόγου στη συζήτηση. Ο συνομιλητής λοιπόν απαντώντας σ' αυτές τις ερωτήσεις έφτανε σε ένα συμπέρασμα -στην αλήθεια για τον Σωκράτη- από μόνος του. Η μέθοδος ονομάστηκε μαιευτική διότι όπως η μαία (επάγγελμα που έκανε και η Φαιναρέτη, μητέρα του Σωκράτη) φέρνει στον κόσμο το νεογνό έτσι και ο Σωκράτης ή ο εκάστοτε συνομιλητής που παίρνει το ρόλο της συνείδησης εξάγει από τον συνομιλητή του την αλήθεια.

Εσύ, αντέχεις τα ΓΙΑΤΙ; 

...

Γιατί; 

τσαχπίνικo blast επικαιρότητας και αντικατοπτρισμός της παρελθούσας πραγματικότητας. Υο.

Μικρή Ασυμφωνία σε Α Μείζον

Α! κύριε, κύριε Μαλακάση,
ποιος θα βρεθεί να μας δικάσει,
μικρόν εμέ κι εσάς μεγάλο
ίδια τον ένα και τον άλλο;
Τους τρόπους, το παράστημά σας,
το θελκτικό μειδίαμά σας,
το monocle που σας βοηθάει
να βλέπετε μόνο στο πλάι
και μόνο αυτούς να χαιρετάτε
όσοι μοιάζουν αριστοκράται,
την περιποιημένη φάτσα,
την υπεροπτική γκριμάτσα
από τη μια μεριά να βάλει
της ζυγαριάς, κι από την άλλη
πλάστιγγα να βροντήσω κάτου,
μισητό σκήνωμα, θανάτου
άθυρμα, συντριμμένο βάζον,
εγώ, κύμβαλον αλαλάζον.
Α! κύριε, κύριε Μαλακάση,
ποιος τελευταίος θα γελάσει;

Κώστας Καρυωτάκης 

"Φαινομενικά ασύνδετα τα όσα πραγματικά μας συνδέουν. Φαινομενικά πραγματικά τα όσα μας συνδέουν. Φαινομενικά"

της μάνας σου 

Blast from the past, η ιστορία με το κρεβ(β)άτι.

 Γι'αυτό το κρεβάτι μου, είναι κρεβ(β)άτι...!
 Αποτελεί φόρο τιμής στο βίωμα και όχι κάποιο κεκαλυμμένο λάθος.
 Πόσα μπερδεμένα κρεβ(β)άτια μπορείς να μετρήσεις στο κείμενο και πόσα στη ζωή σου; Πόσα παραμύθια;
 Πόσους Μάρτηδες μαρτυριάρηδες να πνίγουν τα χέρια σας; -τ'αριστερά κατά προτίμηση. Στ' αριστερά λένε είναι η μεριά της καρδιάς-
 Και τελικά, θα πάμε Λιβαδειά;

Μία μέρα...;

Πόσα τραγούδια τελικά και πόσα γραμμένα γράφτηκαν; Αλλά όχι γενικά πια... τουλάχιστον όχι αυτή τη στιγμή. Σήμερα είσαι εσύ, ο "καθρέφτης". Ένας καθρέφτης που βρωμάει καμένο
σπίρτο. Που για χάρη του τελικά δεν έκανα τόσα χιλιόμετρα, όσα για τα όσα κάποτε δε θα έπεφτα στη φωτιά... Και μιας και ήρθε η στιγμή, αν ο κάποιος επόμενος "καθρέφτης" ήξερε τη σχέση μου με τον Μπακούνιν, ίσως να ντρεπόταν λιγάκι και να μιλούσε μεστά, λιγότερο.
 Οπότε, πάλι ένα ξέρω... πως τίποτα δεν ξέρω.
 Μη με ρωτάς!

Υ.γ. Χρωστάω ένα κολλάζ από γραμμένα, ένα κακόηχο τραγούδι και κάμποσους μονόκερους να ξερνάνε δώθε κείθε. Ωσονούπω (Μία μέρα!). Δρ.

it's gone

Ray?

The truth be told I'm worried about the future holds, I'm starting to worry about Ray. The truth be told I'm treading on my tippy toes, I'm painfully so worried about Ray.
The truth be told, I'm worried what the future holds, but I'm so tired of being worried about Ray.