πλεΪλιστ πλεΪλιστ:

λοιπον,

ηταν βραδυ προχθες τη νυχτα και ημουν στο αμαξι μίας φιλης (μα τι φιλης!) και επαιζε αυτο εδω, μα δεν το βρηκα και το βρηκε εκεινη για ΄μενα!

και της ειπα να "κανε λιγο πισω". κατω απο ενα βουνο μεσα στο σκοταδι και βρηκα εναν τεραστιο θησαυρο, που φευγαλεα τον ειδα και γυρισα για ΄κεινον πισω.. εγω που δεν γυριζω ποτε (;) κι ηταν οντως θησαυρος! 

κι υστερα καποια αλλη μερα, θυμηθηκα τι ηταν αυτο που με εκανε να γυρισω το κεφαλι μου και να ψαξω

και τι ηταν αυτο που εμαθα τελικα

μαζι μ'αυτα:

και ετσι ακουσα ακομα μία φορα αυτο, που στα 19 φαινοταν σωστο, μα τωρα πια ειχε συμβει

και θυμηθηκα αυτη, που τωρα πια δεν ξερω ακομα αν ηταν ή οχι σωστο

κι υστερα την βεραντα, που ποτε δεν σταματησε να μου λειπει

και περασαν οι 500 μερες χωρις αυτον 

κι αυτον 

και περασε απ' το μυαλο το πρωτο παραμυθι, που ηταν ακομα, περιπου 4 χρονια και μία κυριακη μακρια 

και χαμογελασα επειδη ο,τι σκατα και να επιπλεουν, υπαρχει εκεινος ακομα εκει. δυο σκατα μαζι μεσα στα σκατα! και ξερω πως αυτο θα ειναι παντα δικο τους

και αυτο ελπιζω οχι για παντα δικο μου 

οποτε μενω για λιγο εδω που παντα  θα ειναι δικο μου και δεν τ αφηνω

εδω που πρεπει να θυμαμαι, για να ειμαι καλα 

και τελος που πρεπει να τρεξω, για να παιξω μαζι του, γιατι μαλλον παλι θ' αργησω :)